หลวงพ่อชากล่าวไว้ว่า “การปฏิบัตินั้น ขี้เกียจก็ทำ ขยันก็ทำ แล้วอีกหน่อยก็จะชนะตัวเอง” วันนี้และตอนนี้มดอยู่ในช่วงอารมณ์ตก ขี้เกียจเขียนเป็นอย่างมาก แต่รู้จักตัวเองมากพอจนแน่ใจว่าอีกไม่กี่วันอารมณ์ก็จะขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าเป็นอาทิตย์ก่อน วันนี้คงไม่ได้มานั่งเขียนและคงจะหาเหตุผลดี ๆ ที่ตัวเองชอบฟังมาบอกว่า ”อย่าเพิ่งเขียนเลย วันนี้อารมณ์ไม่ปกติ เดี๋ยวงานเขียนจะออกมาไม่ดี” แต่เพราะตั้งแต่นี้ไปอยากจะเอาชนะตัวเอง อยากฝึกวินัยให้กับตัวเอง และใช้คำของหลวงพ่อชาเตือนตัวเองแบบย้ำ ๆ ว่า “ขี้เกียจก็ทำ ขยันก็ทำ” ฟังดูเหมือนว่าไม่สนใจว่าผลงานนั้นจะออกมาเป็นอย่างไร ลักษณะคล้ายหุ่นยนต์ แต่สำหรับมดถือว่าเป็นการดัดสันดานของตัวเองได้อย่างดี

Read the rest of this entry »

Share on Facebook

เราเริ่มเรียนบทที่ 9 ซึ่งยังคงเกี่ยวพันกับ Preposition อยู่ แต่เปลี่ยนจากหัวข้อของการเมืองและประวัติศาสตร์ หัวข้อเรื่องของทั้งบทที่ 9 เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ชรา เอ่อ ใครกัน(วะ) เป็นคนคิดเนื้อหา ไม่มีอะไรที่เริงรมย์กว่านี้เหรอ เปิดเรื่องมาก็เกี่ยวกับ “บ้านพักผู้ชรา” เลย เราเรียนเรื่องนี้มาได้ 2 วันแล้ว และเมื่อวานเป็นทีของการ “สนทนาและแลกเปลี่ยนความคิด” ซึ่งก็หมายถึง การแย่งกันพูดอย่างถูกกติกา โดยกรรมการคือครูลูเชอร์ตามเคย ที่คอยดึงประเด็นให้กลับมาในเนื้อหา

Read the rest of this entry »

Share on Facebook

กระทาชายนายหนึ่งสมมติให้ชื่อมิสเตอร์คิว เขาเป็นคนสวิส เขาเป็นคนไม่ดี เขาคืออาชญากรหลายคดี ซึ่งทุกคดีคือข่มขืนกระทำชำเรา ตำรวจตามล่าทุกตรอกซอกซอยของประเทศ ในที่สุดมิสเตอร์คิวก็อยู่ประเทศนี้ไม่ได้ หลบลี้หนีภัยข้ามไปประเทศเพื่อนบ้าน,เยอรมนี ตำรวจส่งหน่วยสืบราชการลับติดตามสอดส่องอย่างใกล้ชิดแบบลับ ๆ  รอเวลาที่มิสเตอร์คิวจะต้องลงมือปฏิบัติการชั่วอีกครั้ง ครานี้คงจับได้พร้อมหลักฐานและมัดตัวจนดิ้นไม่หลุด ต้องไปนอนสงบอยู่ในคุกแน่นอน หน่วยสืบราชการลับรอแล้วรอเล่าอย่างลับ ๆ ผลัดเปลี่ยนเจ้าหน้าที่คนแล้วคนเล่าอย่างลับ ๆ  มิสเตอร์คิวก็ยังไม่เริ่มลงมือ นั่นเพราะเขากำลังมีความรัก!

Read the rest of this entry »

Share on Facebook

รถตู้สีขาวคันนั้น จอดอยู่ริมสะพานแม่น้ำลิมมัทแห่งเมืองซูริค เมืองที่ความเจริญทุกอย่างของสวิตเซอร์แลนด์มารวมตัวอยู่ ไม่มีป้ายหรือสัญลักษณ์ใด ๆ รอบคันรถที่จะระบุได้ถึงที่มาและที่ไปของมัน รถตู้สีขาวนี้ก็เหมือนรถตู้คันอื่น เพียงแต่รถตู้คันนี้มีหมอ และยา รวมไปถึงจิตแพทย์ ที่จะจอดให้บริการฟรีกับคนทั่วไป แต่โดยส่วนใหญ่แล้วผู้ที่ใช้บริการประจำก็คือ เหล่าผู้เสพยา

Read the rest of this entry »

Share on Facebook

ตั้งใจว่าจะเขียนอะไรที่เป็นเรื่องเป็นราวในบล็อกนี้ แต่อดไม่ได้ว่าอยากเขียนถึงหนังสือที่อ่าน หนังที่ดู เพลงที่ฟัง เพื่อบันทึกไว้ว่าในช่วงเวลาหนึ่งนี้ เราได้อ่านได้เสพอะไร และมีความรู้สึกอย่างไรกับมันในช่วงนี้ เผื่อกาลเวลาผ่านไปหากหยิบจับหนังสือเล่มเดิมขึ้นมาอ่านอีกครั้งในช่วงที่วัยกับประสบการณ์ต่างออกไป เราจะยังรู้สึกเช่นเดิมหรือไม่ เอาล่ะ จะขอบันทึกไว้ในทุกวันอาทิตย์ก็แล้วกัน

Read the rest of this entry »

Share on Facebook