“ฉันไม่à¹à¸™à¹ˆà¹ƒà¸ˆà¸§à¹ˆà¸²à¸Šà¸à¸šà¸œà¸¹à¹‰à¸Šà¸²à¸¢à¸„นนั้นตรงไหน เราไม่มีà¸à¸°à¹„รเหมืà¸à¸™à¸à¸±à¸™à¹€à¸¥à¸¢” หà¸à¸´à¸‡à¸ªà¸²à¸§à¸„นหนึ่งรำพึง
“ผมà¸à¸¢à¸¹à¹ˆà¸à¸±à¸šà¸œà¸¹à¹‰à¸«à¸à¸´à¸‡à¸„นนั้นà¸à¸¢à¹ˆà¸²à¸‡à¸¡à¸µà¸„วามสุข à¹à¸¥à¸°à¸à¹‡à¸žà¸šà¸§à¹ˆà¸²à¹€à¸£à¸²à¹„ม่มีà¸à¸°à¹„รเหมืà¸à¸™à¸à¸±à¸™à¹€à¸¥à¸¢ ในà¸à¸²à¸£à¹ƒà¸Šà¹‰à¸Šà¸µà¸§à¸´à¸•ประจำวัน” เสียงขà¸à¸‡à¸œà¸¹à¹‰à¸Šà¸²à¸¢à¸à¸µà¸à¸„นสวนขึ้นมา
à¸à¸¢à¹ˆà¸²à¹„ปสนใจเลยว่า หà¸à¸´à¸‡-ชาย คู่นั้นเป็นใคร คุยà¸à¸±à¸™à¸—ี่ไหน เมื่à¸à¹„หร่ ทำไม ?? .. à¹à¸•่มดสนใจ เรื่à¸à¸‡à¸‚à¸à¸‡à¸„วามเหมืà¸à¸™ ว่ามันมามีà¸à¸´à¸—ธิพลà¸à¸±à¸šà¸„วาม “ใช่” ขà¸à¸‡à¸„นสà¸à¸‡à¸„นหรืà¸à¹„ม่