ทุกวันที่ไขกล่องจดหมายหน้าบ้าน มดก็มักจะหวังว่าจะได้เห็นแผ่นกระดาษขนาด 4×6 ติดแสตมป์พร้อมข้อความเป็นพรืดนอนรออยู่ วันก่อนที่ได้รับจดหมายจากเมืองไทย มดบอกเพื่อนคนหนึ่งว่า มดดีใจ เพื่อนสงสัยว่า ดีใจอะไรเนื้อความเป็นอย่างไรหรือ มดตอบว่า ยังไม่ได้อ่าน แต่ดีใจทุกครั้งที่ได้รับจดหมาย หรือ โปสการ์ด แล้วเราก็คุยแลกเปลี่ยนกันในเรื่องที่ว่า ข่าวสารนั้น สำคัญที่ตัวข่าวสารมันเอง หรือสำคัญที่สื่ออันพาข่าวสารมากันแน่?

(more…)

Share on Facebook

ในวันที่เทคโนโลยีเกาะติดอยู่ที่นิ้วเรา ข่าวคราวความเคลื่อนไหวของใครต่อใครเราก็รู้ได้ รวดเร็วฉับพลัน ในวันก่อน ๆ เราแค่อยากรู้ว่าหวยออกอะไร บอลนัดเมื่อคืนใครชนะ นายกฯจะตอบปัญหางบประมาณอย่างไร ดาราคนไหนเลิก/แต่ง/ตบกับใคร จากหน้าหนังสือพิมพ์รายวัน แต่ในวันนี้แม้เราไม่อยากรู้ ก็ได้รู้อยู่ตลอดทั้งวันว่า เพื่อนคนนั้นไปหาหมอฟันตอนไหน หมอกำลังทะลวงฟันคุดซี่ไหนอยู่ และออกจากร้านจะไปกินข้าวกับใครต่อ ยังไม่พอแค่นั้นระหว่างกินข้าวก็มีภาพถ่ายอาหารและหน้าของเพื่อนคนนั้นที่นั่งกุมแก้มบวมๆ พร้อมคำอธิบาย “ปวดฟันแต่อยากกิน” มาให้เรานึกในใจเล่นว่า (ต้องบอกกูด้วยเหรอ?)
(more…)

Share on Facebook