กระทาชายนายหนึ่งสมมติให้ชื่อมิสเตอร์คิว เขาเป็นคนสวิส เขาเป็นคนไม่ดี เขาคืออาชญากรหลายคดี ซึ่งทุกคดีคือข่มขืนกระทำชำเรา ตำรวจตามล่าทุกตรอกซอกซอยของประเทศ ในที่สุดมิสเตอร์คิวก็อยู่ประเทศนี้ไม่ได้ หลบลี้หนีภัยข้ามไปประเทศเพื่อนบ้าน,เยอรมนี ตำรวจส่งหน่วยสืบราชการลับติดตามสอดส่องอย่างใกล้ชิดแบบลับ ๆ  รอเวลาที่มิสเตอร์คิวจะต้องลงมือปฏิบัติการชั่วอีกครั้ง ครานี้คงจับได้พร้อมหลักฐานและมัดตัวจนดิ้นไม่หลุด ต้องไปนอนสงบอยู่ในคุกแน่นอน หน่วยสืบราชการลับรอแล้วรอเล่าอย่างลับ ๆ ผลัดเปลี่ยนเจ้าหน้าที่คนแล้วคนเล่าอย่างลับ ๆ  มิสเตอร์คิวก็ยังไม่เริ่มลงมือ นั่นเพราะเขากำลังมีความรัก!

มิสเตอร์คิวเริ่มต้นชีวิตใหม่กับหญิงสาวชาวเยอรมัน ทิ้งอดีตที่เคยสามาณและโหดร้าย ปลูกต้นรักกับเธอจนออกลูกออกผล เป็นทายาทน้อย ๆ 1 คน ทุกอย่างดำเนินไปอย่างที่ควรจะเป็น มิสเตอร์คิวเหมือนเป็นชายหนุ่มคนใหม่ที่หน่วยสืบราชการลับไม่รู้จัก จนเริ่มสงสัยอย่างลับ ๆ ว่าอาจจะตามรอยคนผิด แต่เช็คข้อมูลทั้งหลายประดามีก็ยังฟันธงว่าไม่ผิดคน

ระหว่างที่มิสเตอร์คิวเริ่มต้นชีวิตใหม่นั้น หนึ่งในครอบครัวของหญิงสาวที่เป็นเหยื่อของเขา กลับไม่สามารถเริ่มต้นอะไรได้เลย ยังคงจมอยู่กับความทุกข์ที่สุดของผู้เป็นบุพการีเมื่อเห็นลูกถูกทำร้ายทั้งร่างกายและส่งผลอย่างหนักต่อจิตใจ วันหนึ่งครอบครัวนี้ลุกขึ้นสู้เพื่อเยียวยาอาการสาหัสของแผลร้าย พวกเขาเริ่มออกล่ารายชื่อ เพื่อเสนอกฎหมายเอาผิดกับผู้ร้ายที่ข่มขืนกระทำชำเรา ให้ได้รับโทษตลอดชีวิต และไม่มีสิทธิได้รับผ่อนโทษใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่สมควรออกมาเดินเล่นเพ่นพ่านให้เป็นที่หวาดผวาน่ากลัว

กฎหมายนี้คือการริดรอนสิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์ หลายคนบอกว่าอย่างนั้น แต่ครอบครัวที่หนึ่งในสมาชิกเคยตกเป็นเหยื่อกลับเห็นว่า นี่คือโทษที่สมควรแล้ว เพราะทุกวันนี้รอยแผลที่เคยถูกทำร้ายไม่เคยจางลง หนึ่งแสนรายชื่อเรียงต่อกันในกระดาษปึกนั้นคือข้อพิสูจน์ที่ดี มีการกดดันหลายเส้นทาง จนในที่สุดกฎหมายฉบับนี้ก็ออกมา ไม่ว่าใครหน้าไหน ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด หากถูกตัดสินให้ถูกจำคุกด้วยข้อหาข่มขืนกระทำชำเรา ขอจงโปรดได้ทราบว่าตั้งแต่นี้จนถึงวันสุดท้ายของชีวิต คุก คือบ้านตลอดกาล

มิสเตอร์คิวถูกจับกุม(เสียที)และนำตัวกลับประเทศสวิตเซอร์แลนด์อย่างไม่ลับ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยหลากหลายคำถามของภรรยาชาวเยอรมัน และลูกน้อย - หรือว่าบนโลกใบนี้ไม่มีที่ทางให้ผู้ที่สำนึกผิดและกลับใจ

Mod-x 

Share on Facebook

This entry was posted on Tuesday, November 20th, 2007 at 2:31 am and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.