เมื่อต้นเดือนตุลาที่ผ่านมา มดและสเตฟานไปลุยอิตาลีกันมา 8 วัน ลุยกันไป 8 เมือง เป็นการเที่ยวบวกทำงาน(เก็บข้อมูล) เราลงไปถึงต้นทางของภาคใต้ คือเมือง Napoli หรือ Naples ถึงยังไม่ได้ลงไปใต้แบบสุด ๆ แต่ก็ได้เห็นความแตกต่างระหว่างภาคเหนือและภาคใต้อย่างชัดเจน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าความดิบของภาคใต้จะทำให้เราแขยงขยาด กลับทำให้เราหลงใหลมากกว่าความศิวิไลของเมืองใหญ่ ๆ ทางภาคเหนือเสียอีก

ทิ้งเรื่องของเมืองไว้ก่อน อยากเล่าเรื่องกาแฟมากกว่า ไม่เคยรู้มาก่อนเกี่ยวกับเรื่องกาแฟของคนอิตาลี แต่เคยได้ยินคนพูดประมาณเปรียบเปรยเกี่ยวกับการถามถึงของหายาก โดยยกเอาเรื่องกาแฟของอิตาลีมาเช่น “ถามแบบนี้ ก็เหมือนถามหาสตาร์บั๊คในอิตาลีน่ะแหละ”  ฟังแบบนี้ก็คิดไปได้แค่ว่า กาแฟของอิตาลีคงอร่อย และคนอิตาลีคงเป็นพวกชาตินิยมไม่ยอมให้ฝั่งอเมริกาตีแตกได้ง่าย ๆ

(more…)

Share on Facebook

วันนี้เดินทางจากบ้านนอกเข้าไปในเมือง ใช้บริการรถไฟเช่นเคย ได้อ่านหนังสือพิมพ์บนรถไฟฟรี เป็นหนังสือพิมพ์ที่แจกฟรี เมื่อก่อนมีเจ้าเดียวชื่อ 20 Minuten (อ่านว่า สะวันสิก มินูเท่น) แปลว่า “20นาที” เข้าใจว่าแค่ 20 นาทีก็อ่านหมดแล้ว เพราะมีแต่ข่าวสั้น ๆ และพวกบันเทิงเริงรมย์ ตอนนี้มีเพิ่มมาอีกเจ้าชื่อว่า Heute (อ่านว่า ฮ้อยเท่อ) แปลว่า “วันนี้” ออกทุกๆ เย็น ส่วน 20นาที ออกทุกเช้า ทั้งสองเล่มครูบอกว่าเอาไว้ฝึกอ่านภาษาเยอรมันได้ เพราะว่าใช้ศัพท์ไม่ซับซ้อนอะไร

Lauf dich satt!! นี่คือหัวข้อบทความหนึ่งในหน้าของหนังสือพิมพ์ฮ้อยเท่อ เห็นปุ๊บแปลได้ทันที เพราะเป็นคำง่าย ๆ สามคำ แปลเป็นภาษาไทยง่าย ๆ ว่า “วิ่งสิเธอแล้วจะอิ่ม”
(ทำไมแปลเป็นภาษาไทยแล้วยาวนัก หรือเป็นการบ่งบอกว่าคนไทยเยิ่นเย้อ เหรอ?)

(more…)

Share on Facebook

เพื่อนสเตฟานคนหนึ่งชื่อ โรมาน(Roman) เป็นเพื่อนครูที่โรงเรียน คุณโรมานเป็นครูสไตล์เดียวกับสเตฟาน คือเป็นประเภทที่เด็กแสบ ๆ จะยอมสยบและยกให้เป็นฮีโร่ ว่าง่าย ๆ ก็คือเด็กมองเห็นว่าครูเป็นพวกกัน ว่างั้น

เล่าให้ฟังก่อนว่า ครูที่ประเทศนี้เค้าก็คงเหมือนกับอาชีพธรรมดาอื่นๆ ที่ใส่เสื้อผ้ายังไงไปสอนก็ได้ สเตฟานและโรมานก็เช่นเดียวกัน ที่ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ไปสอน (แต่ก็มีครูที่ใส่เสื้อเชิ้ตกับกางเกงสแล็คนะ) และบางวันก็ดูเหมือนว่าจะใส่เสื้อผ้าชุดเดียวกับเมื่อวาน เอกลักษณ์ของโรมานก็คือหัวยุ่ง ๆ อยู่เสมอ เค้าไม่ชอบหวีผม

(more…)

Share on Facebook