มดเพิ่งเขียนถึงการเมืองท้องถิ่นไปเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว ก็ได้มีโอกาสมาร่วมตื่นเต้นไปกับพี่น้องชาวสวิส ที่บังเอิญมีเรื่องช็อควงการเมืองระดับสูง หนังสือพิมพ์ถึงกับพาดหัวข่าว “แผ่นดินไหวในรัฐสภา” โชคดีว่า บทเรียนเมื่อ 2-3 อาทิตย์ก่อนในชั่วโมงเรียนภาษาเยอรมัน ทำให้มดได้เรียนรู้ระบบการเมืองของสวิส และแอบติดตาม + สอบถามหาความรู้บ้าง เมื่อวานนี้จนถึงวันนี้เลยรู้สึกอินกับเหตุการณ์ไปด้วยไม่ยาก

Read the rest of this entry »

Share on Facebook

ในช่วงวัยหนึ่งของชีวิต ฮอร์โมนจะผลักดันให้เราครุ่นคิดและหมกมุ่นอยู่กับเรื่องของความรัก มากกว่าเรื่องสำคัญอื่นใด ไม่ว่าโลกจะเป็นสีชมพู สีแดง หรือช้ำเลือดช้ำหนอง เชื่อว่าตอนนั้นเราต้องมีใครสักคนอยู่ใกล้ ให้คอยระบายทั้งเรื่องสุข ทุกข์ สมหวัง กำลังหวัง หมดหวัง หรือปรึกษาหาแนวทาง แนวร่วม ฟาดฟันอุปสรรคไปพร้อมกันกับเรา – คน ๆ นั้นเราเรียกเขาว่า “ศิราณี” แม้ว่าเขาจะมีชื่ออื่นก็ตาม

Read the rest of this entry »

Share on Facebook

มดเริ่มขยับขึ้นมาอ่านหนังสือภาษาเยอรมันแบบยาก ๆ ขึ้นแล้ว เรื่องล่าสุดชื่อ Der Anhalter – The Hitchhiker แปลเป็นภาษาไทยว่า ผู้ที่เดินทางโดยการขออาศัยรถคนอื่นไป เขียนโดยนักเขียนชาวอังกฤษรุ่นขึ้นหิ้ง Roald Dahl เป็นเรื่องสั้นประมาณสิบกว่าหน้า แต่มดใช้เวลานานประมาณสองวัน เรื่องของนักโบกทำให้มดนึกย้อนไปเมื่อต้นปีนี้เอง มดเพิ่งได้ไปกระทำการเยี่ยงนั้นมา – โบกรถ -
Read the rest of this entry »

Share on Facebook

ห้องสปอร์ตยิมของโรงเรียนในเมืองเล็ก ๆ 400 หลังคาเรือนนี้ นอกจากเอาไว้สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมเรียนการกีฬาและยิมนาสติกแล้ว บางครั้งก็ยังเป็นที่จัดคอนเสิร์ตเล็ก ๆ หรือเป็นโรงละครขนาดย่อม ๆ นาน ๆ จัดกันซักที หรือใช้เป็นที่จัดงานสังสรรค์ประจำปีของหมู่บ้าน แต่ในคืนนี้ห้องสปอร์ตยิมถูกปรับให้เป็นห้องประชุมสภาท้องถิ่น โต๊ะขนาดยาวสองตัวตั้งชิดติดกันอยู่ด้านหน้า มีเก้าอี้ตั้งอยู่ประมาณ 5-6 ที่ ส่วนด้านตรงกันข้าม มีเก้าอี้ตั้งอยู่อย่างเป็นระเบียบแบ่งออกเป็นสองฝั่งโดยเว้นพื้นที่ตรงกลางเป็นทางเดิน ทั้งสองฝั่งสามารถรองรับคนได้ประมาณหกสิบคน ในตอนที่มดไปถึงนั้นเก้าอี้ทุกเกือบตัวถูกจับจองไว้หมดแล้ว ยกเว้นสองตัวด้านหลังสุด

Read the rest of this entry »

Share on Facebook

วันนี้เป็นวันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และก็ถูกกำหนดให้เป็นวันพ่อไปด้วย คงไม่สามารถเขียนเรื่องอะไรนอกเหนือจากนี้ได้ ซึ่งมดไม่ถนัดทั้งสองเรื่อง ตั้งแต่จำความได้ มดรับรู้มาว่าตัวเองนั้นไม่มีพ่อ ใครถามก็จะบอกว่าพ่อตายแล้ว เพิ่งมารู้ความจริงเมื่อ 10 ปีหลังนี่เองว่า พ่อเรายังไม่ตายแค่เลิกกะแม่ไปตั้งแต่เรายังเล็ก แค่นั้นเอง มดนั้นถูกเลี้ยงโดยคุณยาย คุณตา ทั้งคู่รับมดและน้องชายเป็นบุตรบุญธรรม แล้วคุณตาก็มาจากไปเมื่อมดอายุเกือบ ๆ สิบขวบ นั่นทำให้ความหมายของเด็กกำพร้าพ่อชัดเจนกว่า

Read the rest of this entry »

Share on Facebook