Dec 05

วันนี้เป็นวันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และก็ถูกกำหนดให้เป็นวันพ่อไปด้วย คงไม่สามารถเขียนเรื่องอะไรนอกเหนือจากนี้ได้ ซึ่งมดไม่ถนัดทั้งสองเรื่อง ตั้งแต่จำความได้ มดรับรู้มาว่าตัวเองนั้นไม่มีพ่อ ใครถามก็จะบอกว่าพ่อตายแล้ว เพิ่งมารู้ความจริงเมื่อ 10 ปีหลังนี่เองว่า พ่อเรายังไม่ตายแค่เลิกกะแม่ไปตั้งแต่เรายังเล็ก แค่นั้นเอง มดนั้นถูกเลี้ยงโดยคุณยาย คุณตา ทั้งคู่รับมดและน้องชายเป็นบุตรบุญธรรม แล้วคุณตาก็มาจากไปเมื่อมดอายุเกือบ ๆ สิบขวบ นั่นทำให้ความหมายของเด็กกำพร้าพ่อชัดเจนกว่า

แต่มดเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดอะไรไปมากมายนัก อาจจะเพราะเกิดมาเป็นผู้หญิง ไม่ได้ต้องการแบบอย่างในชีวิตจากต้นแบบของผู้ชาย และอีกอย่างที่บ้านก็มีผู้ใหญ่ที่เป็นผู้ชายหลายคนพอที่จะทำให้เราเรียนรู้ว่าผู้ชายแตกต่างจากผู้หญิงอย่างไร ทั้งเรื่องดีและไม่ดี มานั่งนึกว่าในวันพ่อที่โรงเรียนจะต้องมีพิธีมอบดอกไม้ หรือมอบอะไรซักอย่างให้กับพ่อ ครูจะให้นักเรียนไปเชิญพ่อมางานด้วย วันนี้มดจำไม่ได้ซะแล้วว่าในวัยเด็กมดกับน้องชายที่เรียนโรงเรียนเดียวกันทำอย่างไรหรือเชิญใครไป

ความทรงจำมันว่างมากกว่าจะเป็นบวกหรือติดลบ อย่างวันแม่น่ะพอจะจำได้ว่าคุณยายไปทุกปี แล้วก็เด่นดังเสียด้วย เพราะมดเรียนอยู่โรงเรียนต่างจังหวัดและคุณยายเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ซึ่งทางโรงเรียนรู้จักดีเพราะต้องไปเบิกเงินที่สำนักงานของท่าน เพราะฉะนั้นก็จะมีการประกาศชื่อเสียงเรียงนาม แล้วก็ได้ขึ้นไปเวทีเป็นอันดับแรก ๆ ไม่รู้เป็นเพราะแบบนี้หรือไม่ มดจึงไม่รู้สึกขาดพ่อ

มดไม่ความรู้สึกใด ๆ ที่เป็นเด็กไม่มีพ่อ คือไม่มีในความหมายที่พ่อไม่ได้เลี้ยง ไม่ได้โผล่ขึ้นมาในช่วงการเจริญเติบโตของชีวิตเรา มดไม่โกรธ ไม่โทษ ไม่เกลียด แต่ก็ไม่รัก ไม่ได้คิดถึง หรือแม้แต่จะคิดตามหาขอดูหน้าว่าพ่อเรานั้นหนาหน้าตาอย่างไร นั่นเป็นเพราะเราไม่ได้รู้จักกัน ไม่ได้ผูกพันกัน ตอนที่ได้ข่าวจารุณีตามหาพ่อจนเจอ ก็มีรู้สึกผิดบ้างในใจว่าเอ๊ะ ทำไมเราไม่อยากตามหาพ่อเราบ้างนะ? แต่ก็ไม่ได้คิดลึกซึ้งอะไรเป็นแค่ความคิดวาบผ่านเฉย ๆ

วันนี้เป็นวันพ่อ ซึ่งทุก ๆ ปีในวันพ่อมดก็ไม่มีปฏิกริยาอะไร เพราะคิดอยู่เสมอว่าเราไม่มีพ่อ แต่วันนี้ขอตั้งจิตคารวะพ่อที่เป็นหนึ่งในผู้ให้กำเนิดเราขึ้นมา และปล่อยให้เติบโตมาอย่างมีอิสระในการคิด และการดำเนินชีวิต จนกระทั่งมดเป็นมดในวันนี้ ไม่ว่าพ่อจะอยู่ที่ไหน ขอให้พ่อมีสุขภาพแข็งแรงทั้งกายใจ และดำเนินชีวิตอย่างปกติสุข

Mod-x

2 Responses to “เรื่องของพ่อ”

  1. hippo Says:

    รู้สึกไม่ต่างกันมาก ประสบการณ์วันพ่อเดิมกันเด๊ะ แต่แอบจิตกระตุกนานๆทีที่นึกขึ้นได้ว่า เอ๊ะ เราไม่ได้ทำอะไรที่เราควรหรือเปล่า เอ๊ะ หรือเราควรทุ่มใจดูแลจิตใจคนที่อยู่ดูแลเรามากกว่า เอ..ยังไงดี / ติดตามอยู่เรื่อยๆนะจ๊ะ

  2. แม่พลอย Says:

    เด็กกำพร้าพ่อคนนี้…เรื่องส่วนตัวของมดให้แง่คิดอะไรดี ๆ กับแม่พลอยเสมอนะ
    เราแอบดูเด็กกำพร้าพ่อคนนี้ (ฟังดูเหมือนด่ามั้ย?)ดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุข และประสบความสำเร็จ ในหลาย ๆ เรื่อง เป็นตัวของตัวเอง และมีคุณธรรม จนไม่อยากเชื่อว่ามดมาจากครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบ

Leave a Reply