Oct 13

13.10 มิตรภาพชายหญิง

Memo / Diary 5 Comments »

มดเพิ่งอ่านนิยายแปลจบไปหมาด ๆ เล่มนึงชื่อ “ผู้ชายเหมือนระเบิด (ความสุขกำลังจะมา)”  เป็นผลงานของนักเขียนหนุ่มชาวไต้หวันวัย 28 ปีนาม หวงเยวี่ยน แปลโดยคุณอนุรักษ์ กิจไพบูลทวี … หนังสือแปลที่ดีนอกจากคนเขียนจะเขียนสนุกแล้วต้องยกความดีความชอบให้กับผู้แปลด้วย ซึ่งคุณอนุรักษ์ก็ทำหน้าที่นั้นได้อย่างดี แม้มดจะไม่ชอบชื่อหนังสือที่เชย ๆ แถมยังมีวงเล็บอีกต่างหาก แต่มดก็เชื่อมั่นในสำนักพิมพ์ฟรีฟอร์ม ว่าจะเลือกหนังสือดี ๆ มาแปล ยังไม่นับรวมคำโปรยหน้าปก “พันธุ์หมาบ้าฉบับระเบิดสีชมพู”  โดย ‘ปราย พันแสง ที่ทำให้อยากรู้เหลือเกินว่ามันเป็นยังไงวะ ไอ้ระเบิดสีชมพูกะพันธุ์หมาบ้าเนี่ย

Read the rest of this entry »

Oct 12

12.10 สวยหรือเก่ง

Memo / Diary 4 Comments »

“ระหว่างผู้หญิงสวย ผู้หญิงทำงานเก่ง และผู้หญิงที่เป็นแม่บ้านแม่เรือน ถ้าให้เลือกได้แค่แบบเดียวจะเลือกแต่งงานผู้หญิงแบบไหน” นั่นคือคำถามหลังอาหารของเหล่าลูกค้าที่นั่งจับกลุ่มคุยกัน ผู้ที่โยนคำถามนี้คือพี่ใหญ่วัยกลางคน ผู้ซึ่งแต่งงานแล้ว แม้จะไม่เจาะจงลงไปว่าถามใคร แต่มดก็รู้ได้แม้จะยืนล้างจานอยู่ในครัว เพราะมีอยู่แค่สองหนุ่มเท่านั้นที่ยังโสด
Read the rest of this entry »

Oct 10

10.10 ทำไมถึงไว้ใจ?

Memo / Diary 5 Comments »

เรื่องมันเป็นอย่างนี้ มดไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตเจ้าประจำ แล้วอยู่ดี ๆ ที่ด้านหน้าทางเข้าก็มีแผงขนาดใหญ่ มีแท่งสีเขียว ๆ (ขนาดประมาณรีโมททีวี) เรียงเต็มแผงไปหมด ขณะที่มดยืนงงอยู่นั้น คุณป้าท่าทางกระฉับกระเฉงคนหนึ่ง ก็คว้าหมับเจ้าแท่งที่ว่า พร้อมควักบัตรมาแตะที่เครื่องดังตึ๊ด ตึ๊ด แล้วก็สะบัดหน้าเข็นรถเฉียดผ่านมดไปหน่อยเดียว เหมือนจะเยาะเย้ยว่า ‘ไม่รู้ล่ะสิยะ ว่ามันเอาไว้ทำอะไร’
Read the rest of this entry »

Oct 09

9.10 โดนล้ำ…เส้น

Memo / Diary 6 Comments »

เป็นไปได้ว่าเย็นนี้อาจมีคนเข้าไปตั้งกระทู้ในเว็บบอร์ด plan4swiss.com ว่า – ได้เจอคุณมด คนเขียนเที่ยวไม่ง้อทัวร์สวิตเซอร์แลนด์ด้วย ตัวจริงไม่น่ารักเลย ถามอะไรก็ไม่ค่อยอยากตอบ….ฯ – ซึ่งถ้ามีคนไปตั้งกระทู้อย่างนั้นจริง มดก็คงไม่เข้าไปตอบอะไร เพราะมันเป็นเรื่องจริงล้วน ๆ วันนี้มดไม่น่ารักเอาเสียเลย
Read the rest of this entry »

Oct 08

8.10 สิ่งที่ส่งไปในภาษา

Memo / Diary 4 Comments »

นักพัฒนาบุคลิกภาพมักสอนเสมอ ให้เรายิ้มขณะพูดโทรศัพท์ เพราะปลายสายจะรู้สึกได้แม้เราไม่ได้พูดออกไปว่า -ฉันส่งยิ้มให้อยู่นะเธอจ๋า- บ่อยครั้งที่เรามักจะคิดว่า ต้องเห็นหน้า ต้องได้ฟังจากปากเท่านั้นเราถึงจะรู้ได้ว่าใครกำลังคิดอะไร
Read the rest of this entry »

« Previous Entries
Next Entries »