Archive for the ‘Article’ Category

Mar 22

มดเคยบ่นกับเพื่อนคนหนึ่งว่า แม้มดจะชอบอ่านหนังสือ หลงใหลอยู่ในโลกของตัวหนังสือจนบางครั้งก็หมกมุ่น และยิ่งไปกว่านั้นก็คือ สามารถอ่านหนังสือเล่มที่ชอบซ้ำไปซ้ำมาได้อย่างรื่นรมย์ ปัญหาของมดก็คือว่า มดไม่สามารถจำรายละเอียดของมันได้ ไม่เคยยกประโยคเด็ด ๆ ในหนังสือเล่มที่ชอบเพื่อเอาขึ้นมาพูดให้คนอื่นฟังได้ – เพื่อนบอกว่ามันจึงเป็นข้อดีที่ทำให้มดสามารถอ่านมันซ้ำได้อีกไม่รู้กี่รอบยังไงล่ะ
(more…)

Mar 21

ช่วงปีกว่า ๆ มานี้ มดครุ่นคิดถึงความตายอยู่หลายครั้งทีเดียว ไม่ใช่ว่าคิดถึงความตายของตัวเอง แต่เนื่องจากเพราะมีเหตุให้ได้รู้ ได้ข่าวการตายของคนที่แม้เรียกไม่ได้ว่าใกล้ตัว แต่ก็ถือว่าไม่ไกลซะทีเดียวนัก — ความตายพรากชีวิตของผู้อื่นไป แล้วพรากอะไรไปจากเราด้วย?? ความตายพรากอนาคตที่อาจจะมีร่วมกันของเรากับคน ๆ นั้นไป จึงทำให้ความตายดูไม่เป็นมิตร ไม่น่าเข้าใกล้ และส่งผลให้เราเจ็บอกข้างซ้ายเวลานึกขึ้นได้ว่า ไม่มีอนาคตของเราและเขาผู้ตายไปอีกแล้ว
(more…)

Mar 20

เมื่อวันก่อน เพื่อนคนหนึ่งถามมดว่า “แล้วในภาวะที่โลกใกล้จะระเบิดแบบนี้ เราจะทำอะไรได้? เราจะทำอะไรทัน?” มดกวนตีนบอกไปว่า “คำถามที่ถูกต้องเท่านั้นถึงจะนำคำตอบที่ถูกต้องมาให้” อันที่จริง จากคนที่ไม่ได้สนใจในเรื่องอะไรทำนองนี้เลย แต่เมื่อเพื่อนอยู่ใกล้มดก็ซึมซับวิธีคิดวิธีใช้ชีวิตบางอย่างไป และหันกลับมาตั้งคำถามแบบนี้ ก็ทำให้มดชื่นใจไม่น้อย
(more…)

Mar 19

เหตุการณ์แผ่นดินไหว+สึนามิที่เกาะฮอนชูประเทศญี่ปุ่น เมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2554 นอกจากจะสร้างความพินาจย่อยยับให้กับอาคารสถานที่ บ้านเรือน ถนนหนทางแล้ว ยังสร้างความเสียหายอันน่าสะพรึงกลัว เมื่อเกิดผลกระทบต่อเตาปฎิมากรของโรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์ ทำให้เกิดการรั่วไหลของกัมมันตภาพรังสีแพร่ไปในท้องอากาศ แต่ที่น่ากลัวว่านั้นก็คือ “ข่าวลือ” ที่ตามมานั่นเอง
(more…)

Mar 18

11 มีนาคม 2554 เกิดแผ่นดินไหวที่ทางชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะฮอนชู ประเทศญี่ปุ่น วัดความรุนแรงได้สูงสุดถึง 8.9 ริกเตอร์ และส่งผลให้เกิดสึนามิตามมา พูดกันจริง ๆ ว่าถ้าประเทศไทยไม่เคยโดนผลกระทบเมื่อครั้ง 26 ธันวาคม พ.ศ. 2547 (ค.ศ. 2004) – เกาะชวา ประเทศอินโดนีเซีย เราก็อาจจะไม่อินถึงความรุนแรงของสึนามิขนาดนี้ก็ได้ .. นี่มดหมายถึงว่า พอคนไทยได้ยินคำว่า “สึนามิ” แล้วจะจินตนาการเห็นได้แบบฉับพลันถึงคลื่นยักษ์ที่ซัดและพัดพาทุกอย่างให้ราพนาสูรน่ะ
(more…)