11 มีนาคม 2554 เกิดแผ่นดินไหวที่ทางชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะฮอนชู ประเทศญี่ปุ่น วัดความรุนแรงได้สูงสุดถึง 8.9 ริกเตอร์ และส่งผลให้เกิดสึนามิตามมา พูดกันจริง ๆ ว่าถ้าประเทศไทยไม่เคยโดนผลกระทบเมื่อครั้ง 26 ธันวาคม พ.ศ. 2547 (ค.ศ. 2004) – เกาะชวา ประเทศอินโดนีเซีย เราก็อาจจะไม่อินถึงความรุนแรงของสึนามิขนาดนี้ก็ได้ .. นี่มดหมายถึงว่า พอคนไทยได้ยินคำว่า “สึนามิ” แล้วจะจินตนาการเห็นได้แบบฉับพลันถึงคลื่นยักษ์ที่ซัดและพัดพาทุกอย่างให้ราพนาสูรน่ะ

พูดกันจริง ๆ มดเองก็เพิ่งจะรู้จัก “สึนามิ” ก็ตอนปี 2547 นั่นแหละ คลื่นยักษ์ที่สูงเท่าตึก 3-4 ชั้น เหมือนเงื้อมมือของมัจจุราช สะบัดเพียงแผ่วเบาก็พาทุกอย่างย่อยยับ การที่เรามีเทคโนโลยีของการบันทึกภาพ ทำให้ไม่ต้องนั่งสงสัยไปชั่วชีวิตว่า คลื่นทะเลที่สูงขนาดนั้น ที่ทำลายได้ขนาดนั้นมันมึจริง ๆ ใช่หรือไม่ — ด้วยความเอื้อเฟื้อของคนใกล้ตัวได้อธิบายให้มดฟังว่า ปรากฎการสึนามินั้น ก็คือปรากฎการเคลื่อนย้ายตัวของเปลือกโลก หรือที่เราเรียกว่าแผ่นดินไหว — สึนามิ คือการที่โลกใต้ผิวน้ำเคลื่อนตัวหรือแผ่นดินไหวอยู่ใต้น้ำ ทำให้น้ำทะเลกระเพื่อมเป็นคลื่นยักษ์ — เป็นปรากฎการณ์ที่เข้าใจได้ถ้าศึกษาเรื่องประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ ไม่ใช่เรื่องปลาอานนท์-ปลาดุกยักษ์ขยับตัว หรือแม้แต่เป็นคำสาปใด ๆ

แผ่นดินไหว ไม่ใช่เรื่องใหม่ เพราะทุกคนที่ได้ศึกษาภูมิศาสตร์ ย่อมเคยเรียนรู้มาว่าทุกทวีปในโลกนี้ ก่อนหน้านั้นเมื่อนานมาแล้วคือผืนแผ่นดินเดียวกัน เวลาที่พ้นผ่านค่อย ๆ แยกให้พื้นดินแต่ละส่วนแยก-เคลื่อนตัวออกจากกันจนกลายมาเป็น 7 ทวีปในปัจจุบัน นั่นคือผลงานของแผ่นดินไหว ที่ทำให้เรามีศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี ความคิด ชีวิตความเป็นอยู่ที่แตกต่างกัน หากเข้าใจดังนี้ เราจะแยกเรื่องความโกรธขึ้งของธรรมชาติที่ต้องการทำลายล้างมนุษย์ออกจากเรื่องแผ่นดินไหวและสึนามิออกไปได้

มดไม่เถียงว่า ทุกวันนี้ธรรมชาติได้ถูกทำลายด้วยน้ำมือมนุษย์ไปมากมายมหาศาลเท่าไหร่ แต่มักจะรับไม่ได้เมื่อมีคนพูดว่า .. “นี่คือเสียงที่โลกกำลังประกาศว่า -ไม่ไหว- แล้ว” .. “ธรรมชาติกำลังบอกอะไรเรา” … “หยุดทำร้ายโลก แล้วโลกจะไม่ทำลายเรา” .. “ทำกับเค้าไว้มาก ถึงทีเค้าเอาคืน” นอกจากจะไม่เกี่ยวกับเรื่องแผ่นดินไหว-สึนามิแล้ว ยังบ่งบอกถึงการมักง่ายต่อการบริโภคข่าวสาร ทั้งมักง่ายต่อการรับรู้ความจริงของธรรมชาติ

มดต่อต้านการมักง่ายในเรื่องนี้ เพราะมันทำให้เราพลาดที่จะแก้ไขในแก่นแท้ของเรื่อง “การทำลายธรรมชาติ” ที่แท้จริง เพราะเหมาเอาทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องเดียวโดยไม่ผ่านการวิเคราะห์และกลั่นกรองของสมอง เมื่อเราไม่รู้หรือไม่สนใจที่จะรู้ว่า จริง ๆ แล้ว โลกเรามีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นทุก ๆ นาที หรือ สึนามิเกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องมีใครตัดไม้หรือผลิดCO2 เมื่อเราไม่สนใจที่จะรู้ว่า ภาวะโลกร้อนและสึนามิไม่เกี่ยวกัน

เมื่อเรายังเป็นอยู่แบบนี้ ก็อาจจะยังผลิตถุงผ้าออกมา และต่อไปอาจจะประกาศว่า “ใช้ถุงผ้าลดโลกร้อน และ สึนามิ” ก็เป็นได้
(การรณรงค์ใช้ถุงผ้าและผลิตออกมามากมาย เป็นความคิดที่มักง่ายอีกวิธีหนึ่ง)

Mod-x

Share on Facebook

This entry was posted on Friday, March 18th, 2011 at 4:04 am and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.