หากมดจะมีอายุยืนยาวได้ถึง 88 ปี มดขอให้ตัวเองยังมีความจำที่ดีพอจะจำได้ว่าตัวมดเป็นใคร เคยรัก เคยชัง เคยทำอะไรมาบ้างในชีวิต อาจจะไม่ทั้งหมด แต่ขอให้ส่วนสำคัญ ๆ ยังอยู่ครบ มดขอให้ตัวเองแข็งแรงพอที่จะพาตัวเองไปในที่ไหน ๆ ที่จำเป็นได้ มดขอให้ตัวเองยังพึ่งพาตัวเองได้ เดินเหินได้แม้ไม่สะดวกแต่ก็ไม่ต้องใช้เครื่องช่วยเหลือใด ๆ และถ้าเกิดมดจะลาจากโลกไปในวันไหนก็ตาม มดขอทิ้งรอยยิ้มไว้บนใบหน้า เพื่อให้คนที่ได้มาพบเจอได้อุ่นใจว่า มดไม่ได้เจ็บปวด และจากไปอย่างสบายใจไม่กังวล

(more…)

Share on Facebook

ความรู้สึกเกี่ยวกับบ้านของมดที่ชัดเจนมากที่สุดคือ เตียงนอน และ ห้องน้ำ เพราะยามที่ห่างหายออกไปจากบ้าน ไประหกระเหินเร่ร่อนตามบ้านอื่นเมืองไกล สิ่งที่คิดถึงและทำให้เราอยากกลับบ้านมากที่สุดก็คือ สองอย่างข้างต้น แม้จะนอนไหนนอนได้ ทำธุระหนักเบากลางป่าเขาเปลือยไพรยังไงก็ได้ แต่สุดท้ายก็ยังคิดถึงเตียงนอนของเราที่มีกลิ่นหมอนเก่า ๆ และห้องน้ำแคบ ๆ ที่เราให้ความวางใจมากที่สุดอยู่ดี ในชีวิตมดเลยมีโอกาส “คิดถึงบ้าน” บ่อยครั้ง คงเพราะช่วงหลัง ๆ มานี้ได้เดินทางบ่อยนั่นเอง

(more…)

Share on Facebook

มดมาอยู่ที่สวิสนี่ นับไปนับมาก็สี่ปีนิด ๆ แล้ว คุ้นเคยกับประเทศนี้ จนเรียกว่าเป็นบ้านแห่งที่สองได้แล้วเหมือนกัน ตอนแรกก็ไม่แน่ใจนัก จนเมื่อครั้งที่ไปตะลอนอิตาลีอยู่คนเดียวอาทิตย์นึง แล้ววันสุดท้ายนั่งรถไฟจากมิลานเข้าประเทศสวิส แค่เห็นรถไฟแล้วรู้ว่าเป็นรถไฟของประเทศสวิส (ดูจากตู้ขบวนรถ) เท่านั้นแหละอุ่นใจเหมือนเดินขึ้นบันไดเข้าไปในบ้านตัวเองเลยทีเดียว

(more…)

Share on Facebook

ในปีพ.ศ. 2551 นี้ มดได้พาตัวเอง(และถูกคนอื่นพา)ให้มาใช้ชีวิตอยู่ในช่วงอายุที่ขึ้นเลข 3 นำหน้า ย้อนไปเกือบยี่สิบปีก่อนมีเพลงลูกทุ่งสนุก ๆ ว่า “สามสิบยังแจ๋ว” เป็นการอธิบายค่านิยมของคนสมัยนั้นได้ดีว่า ผู้หญิงในตอนนั้นเมื่อเริ่มอายุเข้าสามสิบคงไม่ค่อยแจ๋วในสายตาผู้ชายเท่าไหร่ ถึงได้มีเพลงเอาใจว่า เอาน่า ยังแจ๋วอยู่เลย

(more…)

Share on Facebook

เหมี่ยวเป็นสาวไทยที่แต่งงานไปอยู่กับฝรั่งที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ การพูดถึงเหมี่ยวโดยการบรรยายถึงลักษณะของเธอคงจะทำให้เรารู้จักเหมี่ยวแบบฉาบฉวยเกินไป จึงขอเล่าเป็นเหตุการณ์น่าจะดี สถานการณ์และการตัดสินใจของเหมี่ยวจะทำให้เรารู้จักเธอดีที่สุด

(more…)

Share on Facebook