« Social Network 2
โลกร้อน – แผ่นดินไหว? »
Nov 02

Postcard

Article 13 Comments »

ทุกวันที่ไขกล่องจดหมายหน้าบ้าน มดก็มักจะหวังว่าจะได้เห็นแผ่นกระดาษขนาด 4×6 ติดแสตมป์พร้อมข้อความเป็นพรืดนอนรออยู่ วันก่อนที่ได้รับจดหมายจากเมืองไทย มดบอกเพื่อนคนหนึ่งว่า มดดีใจ เพื่อนสงสัยว่า ดีใจอะไรเนื้อความเป็นอย่างไรหรือ มดตอบว่า ยังไม่ได้อ่าน แต่ดีใจทุกครั้งที่ได้รับจดหมาย หรือ โปสการ์ด แล้วเราก็คุยแลกเปลี่ยนกันในเรื่องที่ว่า ข่าวสารนั้น สำคัญที่ตัวข่าวสารมันเอง หรือสำคัญที่สื่ออันพาข่าวสารมากันแน่?

มดอธิบายไปว่า ความรู้สึกของมดต่อการเดินทางของข่าวสารนั้น ทำให้ข่าวสารมันมีความหมายยิ่งขึ้น เมื่อจดหมายหรือโปสการ์ด เดินทางผ่านจากมือผู้ส่ง ผ่านมือพี่บุรุษไปรษณีย์ นอนรออยู่ในตระกร้า จากนั้นก็เดินทางไกล มาถึงมือพี่บุรุษไปรษณีย์ปลายทาง และนอนรอเราอยู่ในตู้จดหมาย มันสร้างความสั่นไหวให้ต่อมอ่อนโยนของเราจริง ๆ นะ

เพื่อนมดบอกว่า สื่อนั้นไม่สำคัญ ไม่จำเป็นว่าจะเป็นจดหมายติดแสตมป์ โปสการ์ดเดินทางไกล หรืออีเล็คทรอนิคเมล์ แต่เป็นข้อความหรือความหมายในนั้นต่างหากที่เพื่อนเห็นว่าน่าจะมุ่งไปเป็นสิ่งแรก – ถูก – ใช่ – มดไม่เถียงเลย เพราะถึงที่สุดแล้วไม่ว่าสื่อไหนจะพาข่าวสารอะไรมา ข้อความในนั้นย่อมสำคัญที่สุด

จนเมื่อวันก่อน ระหว่างรอลูกค้าซื้อของ มดก็เข้าไปหลบลมหนาวในร้านหนังสือเจ้าประจำ หาที่นั่งเหมาะ ๆ เสียบหูฟังเพลงโปรด เลือกหนังสือสวย ๆ ที่แม้อ่านไม่ออกก็สุขใจแค่ได้พลิกดูรูปงาม ๆ เป็นความรู้สึกผ่อนคลายสบายใจ จนอยากจะแชร์ความรู้สึกนี้ออกไปยังคนที่เรานึกถึง เพื่อนที่เราอยากให้มานั่งเงียบ ๆ ดูหนังสืออยู่ด้วยกัน

แล้วมดก็หยิบโปสการ์ดที่มีติดกระเป๋าอยู่เป็นประจำ ติดแสตมป์ จ่าหน้า แล้วก็เขียนเล่าให้ฟังถึงความรู้สึกในตอนนั้น ความสบายใจ ที่เราอยากแบ่งปันให้ได้รับรู้ร่วมกัน มันเป็นความรู้สึกสด ๆ ที่เราถ่ายทอดไปตรงนั้น ความคิดถึงที่อบอวลล้อมรอบเราอยู่ เราใส่มันลงไปเป็นตัวอักษร เขียนเรียงร้อยไปในกระดาษใบเล็ก ๆ 4×6 ลายมือยุ่ง ๆ ที่แม้จะยากในการอ่าน แต่ผู้รับจะส่ายหัวนิด ๆ แล้วยิ้มน้อย ๆ

นี่แหละที่มดอยากอธิบายให้เพื่อนมดได้รู้ ว่าทำไมมดถึงดีใจเวลาได้รับจดหมายหรือโปสการ์ด เพราะนึกถึงความรู้สึกของตัวเองเวลาหยิบโปสการ์ดขึ้นมาเขียนถึงใครต่อใครต่างหากล่ะ มดรู้ว่ามันเป็นการกระทำที่ละเมียดละไม อ่อนโยน – ในโลกที่วิ่งเร็วอย่างทุกวันนี้ – ความอ่อนโยนง่าย ๆ จากโปสการ์ดก็ทำให้เรายิ้มกว้างและอบอุ่นใจในข่าวสารธรรมดาที่ส่งมามากกว่าอีเล็คทรอนิคเมล์ … นิดนึง

—
Mod-x

This entry was posted on Tuesday, November 2nd, 2010 at 10:08 am and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

13 Responses to “Postcard”

  1. ฮิป Says:
    November 2nd, 2010 at 10:17 am

    จะรีบไปโด๊ปไอโอดีนเดี๋ยวนี้เลย :)

  2. เจ๊เอง Says:
    November 2nd, 2010 at 10:18 am

    สงสัยจะเหลือแต่คนรุ่นก่อนเราขึ้นไป ที่ยังเขียนลายมือเป็นและอ่านได้ออก … ว่ามะ
    เป็นความโชคดีที่สมัยจีบๆ กัน “เขา” ยังร่อนโปสการ์ด แอนด์ จดหมายมาหา
    อบอุ่นใจยามแก่ เอามาอ่านอีกหลายๆ ครั้ง แล้วใจ (ดวงเก่า) ก็มีอาการสั่นระทึก 555

  3. Mod-x Says:
    November 2nd, 2010 at 10:26 am

    เจ๊ … กลับเมืองไทยทีไร เรื่องที่ทำประจำคือ ไปที่กล่องจดหมายเก่า ๆ แล้วหยิบเอามาอ่าน คริคริ
    ระทึก ตึก ๆ ตัก ๆ แล้วยังมีทั้งแบบอมยิ้ม แล้วก็หัวเราะก๊ากกกก

  4. พี่เจี๊ยบ Says:
    November 2nd, 2010 at 10:54 am

    อดไม่ได้ที่จะมาแชร์ความรู้สึกด้วยคน มีรุ่นน้องเป็นลูกทัวร์เรามาก่อน เค้ามาอ่านที่พี่ระบายเรื่องทุกข์ใจในเวปส่วนตัว(ไม่ได้เปิดเผยกับทุกคน) แล้วจู่ๆวันหนึ่งก็ได้รับจดหมายจากน้องคนนี้ เขียนมาปลอบใจให้กำลังใจเรา ตอนได้รับจดหมายก็ยังงงๆว่าเป็นของใคร แต่ก็ดีใจล่ะที่เห็น แต่แค่เปิดอ่านแบบคร่าวๆ เราก็ร้องไห้เลย เค้าบอกว่าอยากส่งเป็นจดหมาย อยากให้เรารู้ว่าตั้งใจจริงๆ อยากให้จับต้องได้ ทุกวันนี้เราเลยกลายมาเป็นเหมือนพี่น้องกัน ทั้งๆที่รู้จักกันจากทัวร์แท้ๆ

  5. Mod-x Says:
    November 2nd, 2010 at 10:57 am

    พี่เจี๊ยบคะ อ่านแล้วรู้สึกดีจัง และ ดีใจที่มีคนเข้าใจว่าจดหมายและโปสการ์ดนั้น มันมีความหมายอย่างไรต่อผู้รับ : )

  6. Color Says:
    November 2nd, 2010 at 10:35 pm

    อยากได้จดหมายด้วยมั้ย

  7. Mod-x Says:
    November 3rd, 2010 at 1:36 am

    คัลเลอร์คะ สั้นไปค่ะ ทำให้ดิชั้นสับสนว่าคำถามนี้จริงแล้วถามว่าอะไรแน่่

    อยากได้จดหมายด้วยมั้ยเห็นพูดถึงแต่โปสการ์ด
    อยากได้จดหมายแบบพี่เจี๊ยบมั้ย?
    อยากได้จดหมายจากมึงมั้ย?
    ดิชั้นตีความได้สามแบบเลยนะ

    อย่างไรก็ตาม มึงไม่ได้ส่งหากูนานแล้ว
    คิดถึงลายมือเล็กๆยิบๆของมึงนะคะเพื่อน

  8. โพสต์ท่า Says:
    November 3rd, 2010 at 2:57 pm

    ผมไม่เคยได้รับ โปสการ์ด หรือ จดหมายใดๆจากเพื่อน ..มานานหลายปีแล้ว ปกติเข้ามาทำงานก็จะเห็นเอกสารทั้งหมดวางอยู่บนโต๊ะทำงาน จึงไม่มีโอกาสไปไขตู้ใส่จดหมาย ..อีกอย่างหากได้รับจดหมายขึ้นมาจิงๆ ส่วนใหญ่สมองผมก็จะสั่งให้มองผ่าน ไม่สนใจ แล้วเมื่ออ่านเอกสารที่ส่งมาครบหมดแล้ว จึงไปหยิบจดหมายนั้น หย่อนทิ้งลงถังขยะ …สาเหตุคือ รู้สึกเบื่อจดหมายแบบนี้ เพราะว่าเคยเปิดอ่านแล้ว ก็เจอแต่ประเภทที่ท้ายจดหมายบอกว่า …เราต้องส่งจดหมายมต่อให้ครบ 20 คน มิฉะนั้น จะเกิดเหตุโน่นมั่งนี่มั่ง …ประมาณนี้

    ดังนั้นความรู้สึกจากการได้รับ จดหมาย หรือ โปสการ์ด ..สำหรับผมมันจึงไม่ได้มีความวิเศษใดๆ

    หากแต่ว่าถ้าผมได้ ส.ค.ส. ช่วงปีใหม่ ..และเมื่อเปิดออกดูแล้วมีข้อความ จากลายมือของผู้ส่งอยู่ จะเยอะ หรือ น้อย ก็ได้ ผมจะรู้สึกยินดี และดีใจ เป็นอย่างยิ่ง จากข้อความนั้นๆ ที่ส่งมาถึงผม ..แต่ว่าถ้า ส.ค.ส. นั้นเป็นเพียงรูปภาพ หรือ คำอวยพรที่ได้แต่งไว้เรียบร้อยแล้ว ผมก็จะแค่ยินดีที่ได้รับ แต่ก็คงไม่ได้ “ดีใจ” สักเท่าไหร่ …

    สำหรับผม “เนื้อหา สำคัญกว่า รูปลักษณ์ของสิ่งที่ได้รับ… ครับ”

  9. Mod-x Says:
    November 4th, 2010 at 12:45 am

    อืมมม อ่านของคุณโพสท์ท่าแล้วก็พอเข้าใจได้ ว่าอาจจะไม่เข้าใจว่ามดหมายถึงอะไร
    คงต้องรอในวันหนึ่งที่คุณได้รับโปสการ์ดเป็นประจำอย่างมด หรือวันที่คุณเกิดอยากเขียนโปสการ์ดหาใครสักคน วันนั้นคุณคงเข้าใจ ;-)

    ป.ล. แน่นอนว่าเนื้อหาย่อมสำคัญกว่ารูปลักษณ์ แต่วันที่คุณได้รับโปสการ์ดอย่างสม่ำเสมอ มดเชื่อว่าคุณจะมีความรู้สึกบางอย่างเปลี่ยนไป

  10. postman Says:
    November 5th, 2010 at 2:07 pm

    คุณโพสท์ท่า ฝากมาบอกว่า..

    วันนี้เค๊า surprise มากเลยกับสิ่งที่เค๊าได้รับจากผม ..เค๊าไม่รู้จะบอกเป็นความรู้สึกอย่างไรได้ในตอนนั้น และทำตัวไม่ถูก เพราะไม่คิดว่าสิ่งนี้ ได้ส่งมาถึงเค๊าจิงเหรอ?.. และฝากขอบคุณ คุณมาด้วย

    ปล. ..ผมเห็นคุณโพสท์ท่ายิ้มกว้าง แล้วบรรจงจับแผ่นกระดาษขนาด 4×6 นั้น พร้อมกับอ่านไปอ่านมา ราวกับว่ามันไม่จบสักที เหมือนอารมณ์ดีใจที่ได้รับของที่มีค่ามากที่สุดอีกสิ่งหนึ่ง

  11. Mod-x Says:
    November 6th, 2010 at 7:24 am

    ย์นดีต้อนรับคุณโพสท์ท่าเข้าสู่ชมรม “คนดีใจเมื่อได้โปสการ์ด” ^__*

  12. nui411 Says:
    January 28th, 2011 at 12:05 am

    “เขียนมาบอกฉันว่าเธออยู่ที่ไหน ไปพบไปเจอกับใครก็อยากรู้
    ทางฉันยังเหมือนเดิม ยังคิดถึงเธออยู่ มีเรื่องจะเล่าให้ฟังตั้งมากมาย…”

    :)

  13. Ciccio Says:
    July 22nd, 2014 at 3:55 pm

    I can’t believe you’re not playing with met-h-at was so helpful.

Leave a Reply