ใครหลายคนมักจะเปรียบเทียบ “มนุษย์” เป็น “หนังสือ”  และด้วยความที่มดชอบอ่านหนังสือ แม้จะเรียกตัวเองว่าเป็นหนอนหนังสือไม่ได้ แต่ก็เรียกตัวเองว่า ผู้รักการอ่าน ได้โดยไม่ขัดเขิน ดังนั้น เมื่อใครคนนั้นบอกว่า มนุษย์คือหนังสือเล่มหนึ่ง มดจึงรู้สึกอิน และเข้าใจได้ไม่ยาก ว่าใครคนนั้นหมายความว่าอย่างไร

ใครคนนั้นบอกว่า บุคลิกของคนเรา ก็เหมือนกับบุคลิกของหนังสือซักเล่ม บางเล่มหน้าปกดูดี เตะตา สะดุดใจ แต่พอพลิก ๆ ไปกลายเป็นหน้าว่าง ๆ ไม่มีอะไรให้ได้อ่านซะอย่างนั้น คงเหมือนกับที่เรารู้สึกกับคนที่ดูน่าสนใจ น่าค้นหา แต่พอได้รู้จักกันไป ก็พบว่า คนที่น่าค้นหาไม่มีอะไรให้หา และค้น นอกจากความน่าสนใจภายนอกเท่านั้นเอง

ชีวิตมด นอกจากจะได้อ่านหนังสือจริง ๆ มากมายหลายพันเล่ม และพร้อมกันนั้นก็ได้รู้จักผู้คนมากมายหลายพันคน การเปรียบเทียบใครซักคนเป็นหนังสือซักเล่ม จึงเป็นเรื่องที่สนุกไม่น้อย คนบางคนทำให้เรานึกถึงหนังสือที่เราไม่อยากจะหยิบมาอ่าน เพราะมันดูเหมือนว่าน่าจะอ่านยาก แถมหน้าปกยังดูยับ ๆ เล่มก็ใหญ่หนาและหนัก แต่ไม่น่าเชื่อว่ายิ่งเิปิดอ่านก็ยิ่งหยุดไม่ได้ กระหายอยากจะรู้ตอนจบเสียเต็มประดา ทุ่มเทเวลามากมายให้กับหนังสือเล่มที่เราไม่เคยคิดจะจับ และสุดท้ายก็พบว่า ตอนจบนางเอกตาย พระเอกเป็นบ้า หักมุมเสียจนน้ำตาเราท่วมบ้าน กับคนบางคนก็เป็นเช่นนั้นแหละ

ผู้คนและหนังสือ สำหรับมดมักจะคล้ายกัน เราไม่มีทางรู้ว่าจะเป็นยังไง ถ้าไม่ได้ลองอ่าน ถ้าไม่ได้ลองคบ บางคนเหมือนว่าจะอ่านง่าย แค่คบไปคล้ายว่าจะยากขึ้นมาซะงั้น บางคนหักมุมกันอยู่เรื่อย ๆ บางคนทำเหมือนว่าจะเป็นหนังสือโรแมนติก แต่จริง ๆ เป็นหนังสือฆาตกรรมโรคจิต บางคนเป็นหนังสือตลกร้าย ที่ทำยังไงก็ขำไม่สุด แต่บางคนเป็นหนังสือสารคดีมีประโยชน์ที่เรามีไว้ครอบครองแต่ไม่เคยอ่านจบ

ใครบางคนยังบอกอีกว่า อย่าทำตัวเป็นหนังสือที่อ่านง่ายตั้งแต่หน้าปก แต่มดกลับเชื่อว่า ไม่มีใครอ่านง่ายขนาดนั้น ต่อให้คนที่อ่านง่ายที่สุดก็ตาม สำหรับมดแล้ว เกือบทุกคน มักจะทำหน้าปกให้แตกต่างจากเนื้อในกันทั้งนั้น ไม่ว่าในทางดีหรือเลว สุดท้าย การที่จะรู้ว่าหนังสือเ่ล่มนั้นเขียนเรื่องอะไรไว้ ก็มีทางเดียวคือเปิดอ่านมัน

ในฐานะที่มดเป็นนักเขียน มดจึงเลยเถิดเชื่ออีกว่า หนังสือที่ชื่อมนุษย์นี้ เป็นหนังสือที่ไม่เคยจบจนกว่าชีวาจะดับสูญ เพราะคนเขียน ๆ มันทุกวัน ในบางครั้งที่เราตัดสินหนังสือเล่มนั้นไปแล้วว่าเป็นหนังสือสารคดี แต่ก็ไม่ใช่ว่าวันดีคืนดีหนังสือเล่มนั้นจะไม่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น เพราะนัีกเขียนเกือบทุกคน ต้องการคนอ่าน (ต่อให้ใครจะบอกว่าเขียนเพื่อสนองตัวเองก็ตาม) เมื่อดูเหมือนว่าจะไม่มีคนอ่านเอาซะเลย หนังสือมนุษย์เล่มนั้นอาจเปลี่ยนแนวใหม่เอาใจตลาดมากขึ้นก็ได้ ลองนึกย้อนไปถึงเพื่อนสมัยเรียนดูก็ได้ ว่าทำไมเวลาผ่านไป 10 ปี เจอกันอีกที เขาเหล่านั้นถึงได้มีเสน่ห์ขึ้นมากมายก็ไม่รู้

สองเดือนมานี้ มดได้หนังสือมาเล่มนึง เล่มที่มดบอกกับตัวเองว่า เป็นหนังสือที่มดชอบเพราะอ่านง่าย อ่านทะลุ อีกทั้งมนุษย์หนังสือเล่มนี้ยืนเปิดตัวเองทีล่ะหน้า ทีล่ะหน้า ให้มดอ่านได้อย่างสบายใจ ไม่มีหักมุม ไม่มีซ่อนเหลี่ยม เป็นหนังสือที่เล่มไม่ใหญ่ อ่านไม่เท่าไหร่ก็หมดเล่ม เป็นคนอื่นอาจจะนึกเสียดายว่า แหม หนังสือสนุกเล่มนี้เล่มเล็กจัง แถมการอ่านง่าย ทำให้อ่านจบได้เร็วซะอีกแน่ะ แต่เผอิญว่ามดเป็นคนชอบเก็บหนังสือที่ชอบไว้ใกล้ ๆ ตัว มีเวลาเมื่อไหร่ก็อ่านซ้ำได้ไม่รู้เบื่อ

ส่วนหนังสือยาก ๆ  นาน ๆ เปิดอ่านเสียที ให้พอมีเรื่องตื่นเต้นในชีวิตบ้างก็เท่านั้น

Mod-x

Share on Facebook

This entry was posted on Friday, February 5th, 2010 at 11:56 pm and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.