วันเสาร์นี้ มดกะอ้วนเราตกลงใจว่าจะไปเดินเล่นในเมือง ไปเยี่ยมห้างที่เค้าว่าใหญ่ที่สุดในซูริคซะหน่อย ห้างที่ว่าชื่อ Sihlcity – จะว่าไปช่วงหลัง ๆ มดและอ้วนไม่ค่อยได้มีโอกาสไปทำตัวชิว ๆ ลั้ลลาตามแหล่งช็อปปิ้งซักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เนื่องจากว่ามดอดข้าวเย็นมาได้หลายสัปดาห์ และเห็นว่าควรจะซื้อกางเกงยีนส์ให้เป็นของขวัญให้ตัวเอง โดยเฉพาะเหตุที่ว่า กางเกงยีนต์ตัวนั้นมันมีขนาดเล็กลงไปหนึ่ง size ปกติ (อย่ารู้เลยว่า size อะไร)

(more…)

Share on Facebook

ตำนานเสาไห้ – แดนอรัญ แสงทอง
หนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่ผู้เขียนบอกว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุดของเขา ว่าด้วยตำนานของวิญญาณดวงหนึ่ง ซึ่งสิงสถิตย์อยู่ ณ ต้นไม้ใหญ่ในป่าลึกแห่งหนึ่ง ซึ่งได้สิงสถิตย์ยาวนาน ได้ผ่านพบ ได้เห็นความเจริญรุ่งเรือง และความตกต่ำบัดซบของอาณาจักรไทย จนวันหนึ่งที่บ้านเมืองต้องการเสาหลัก เพื่อฟื้นฟูจิตใจของชาวประชา ดวงวิญญาณดวงนี้จึงยอมถวายใจและต้นไม้ที่ตนสถิตย์ให้แก่อาณาจักรอันเป็นที่รักยิ่ง แต่แล้วเรื่องกลับไม่เป็นดั่งนั้น ความเศร้าสะเทือนใจ และความรวดร้าวใจ จึงก่อให้เกิด “ตำนานเสาไห้” ขึ้นมา

(more…)

Share on Facebook

1 ตุลา 52

นางไม้ – ดูผ่านเว็บ dootv
มดเป็นแฟนเป็นเอก มาตั้งแต่หนังเรื่อง ตลก69 รักน้อยนิดมหาศาล พลอย … ได้ยินมาว่าตั้งแต่หนังเรื่องพลอยมา เป็นเอก เริ่มเข้าโหมดอาร์ทเต็มเลเวล มนุษย์ธรรมดาจะไม่มีทางเข้าใจเนื้อเรื่องที่เขาพยายามจะสื่อ ไม่สามารถแปลสัญลักษณ์ที่ซ่อนอยู่ตามซอกหลืบของแผ่นฟิล์มและหนามเตย คงจะมีแต่มนุษย์พิเศษที่อาศัยอยู่ตามเมืองคานน์ เบอร์ลิน โลคาโน่ฯ เท่านั้นที่จะค้นหาความหมายที่ว่าเจอ

(more…)

Share on Facebook

ตอนที่มดตั้งใจจะเขียน Blog นั้น มดเลือกที่จะไม่บันทึกเป็น Diary ว่าวันนี้คิดยังไง เจออะไร ซื้ออะไร กินอะไร คิดถึงใคร จุ๊บ ๆ แต่มดตั้งใจว่าจะเขียนเป็นบทความ โดยขยายความคิดเพียงหนึ่ง ออกมาเป็นเรื่องราวที่ผ่านการเรียบเรียงข้อความแล้ว ซึ่งที่ผ่านมาก็เป็นไปตามที่มดตั้งใจไว้อย่างดี จะติดก็ตรงที่การเขียนแบบนั้น อาศัยเวลาในการคิด และบรรยากาศที่เงียบสงบ มากไปกว่านั้นก็คืออารมณ์ที่อยากจะเขียน สิ่งที่มดขาดมากกว่าสิ่งใด ๆ ก็คือ – อารมณ์ ว่ากันว่าศิลปินต้องการอารมณ์ในการสร้างสรรค์งาน แต่ศิลปินที่ดีต้องการวินัยในการควบคุมตัวเองด้วย มดนั้นไม่มีเอาซะเลยวินัยที่ว่า

(more…)

Share on Facebook