ตอนที่มดตั้งใจจะเขียน Blog นั้น มดเลือกที่จะไม่บันทึกเป็น Diary ว่าวันนี้คิดยังไง เจออะไร ซื้ออะไร กินอะไร คิดถึงใคร จุ๊บ ๆ แต่มดตั้งใจว่าจะเขียนเป็นบทความ โดยขยายความคิดเพียงหนึ่ง ออกมาเป็นเรื่องราวที่ผ่านการเรียบเรียงข้อความแล้ว ซึ่งที่ผ่านมาก็เป็นไปตามที่มดตั้งใจไว้อย่างดี จะติดก็ตรงที่การเขียนแบบนั้น อาศัยเวลาในการคิด และบรรยากาศที่เงียบสงบ มากไปกว่านั้นก็คืออารมณ์ที่อยากจะเขียน สิ่งที่มดขาดมากกว่าสิ่งใด ๆ ก็คือ – อารมณ์ ว่ากันว่าศิลปินต้องการอารมณ์ในการสร้างสรรค์งาน แต่ศิลปินที่ดีต้องการวินัยในการควบคุมตัวเองด้วย มดนั้นไม่มีเอาซะเลยวินัยที่ว่า

เดือนตุลาคมของมดจะเป็นเดือนที่มดไม่มีเวลานั่งหน้าคอมที่บ้านตลอดทั้งเดือน ต้องระหกระเหเร่ร่อนสิงสถิตย์อยู่บนรถไฟเกือบทุกวัน ซึ่งนอกจากอ่านหนังสือแล้ว มดก็อยากจะจดบันทึกความคิดที่วูบวาบเข้ามาในหัวด้วย หรือไม่ก็บันทึกสิ่งที่ได้อ่าน ได้คุย ได้เจอในแต่ละวัน แต่การเขียนบันทึกนี้ มดก็จะพยายามหลีกเลี่ยงการเขียนถึง Diary จ๋า ให้มากที่สุด

มดนึกถึงคุณตามดที่เป็นนักเขียน หลังจากที่คุณตาเสียไปแล้ว มดไปเจอตู้ที่เก็บสมุดบันทึกเล็ก ๆ ขนาดใส่ได้พอดีที่กระเป๋าเสื้อ สมุดที่ว่าเก่าเยิน บางเล่มเกือบหลุดลุ่ย และมีเป็นหลายสิบเล่ม แต่ละเล่มเขียนจนเต็มหมดไปทุกแผ่น มดอยากทำอย่างนั้นได้บ้าง จึงได้เริ่มโครงการนี้ขึ้นมา

- ตุลาคม เดือนแห่งการบันทึก และ ฉันจะบันทึก -

Mod-x

Share on Facebook

This entry was posted on Thursday, October 1st, 2009 at 3:39 am and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.