หนังเรื่อง Notes on A Scandal เป็นเรื่องเกี่ยวกับครูสาวสวยมีสัมพันธ์กับเด็กนักเรียนชายอายุ 14 ปี – ถ้านี่เป็นหนังไทย โอกาสที่เราจะเชื่อเรื่องแบบนี้มันเป็นไปได้ยากมาก แต่เด็กฝรั่งมันโตเกินตัว ดูหน้านี่แทบเดาไม่ถูกเลยว่าอายุเท่าไหร่ อีกอย่างครูสาวในหนังเรื่องนี้ไม่ใช่ครูสาวที่เพิ่งจบใหม่หมาด แต่เป็นครูสาวที่น่าจะอายุใกล้เลข 4 อยู่เต็มที ผู้แสดงเป็นครูสาวในเรื่องนี้คือ Cate Blanchett สวยมาก ไม่ใช่สวยใสแบบสาว ๆ แต่สวยสมวัย น่าทะนุถนอมและลึกลับน่าค้นหาอยู่ในที – สรุปว่าหนังทำให้เชื่อเต็มร้อยว่า ครูอายุสามสิบกว่า ๆ กับเด็กที่อายุยังไม่ 15 ปี สามารถจะมีความรู้สึกสปาร์ค และมีอะไรเกินเลยกันได้

มดไม่ติดใจอะไร (หนังดีและจบลงไปแล้ว) นอกจากคำพูดของสามีคุณครูแสนสวย ตอนที่รู้เรื่องความสัมพันธ์ที่ผิดศีลธรรมนี้ คุณครูพูดแก้ตัวด้วยความรู้สึกผิดทั้งน้ำตา ประมาณว่า มันเกิดขึ้นได้ไงไม่รู้ แต่เป็นเพราะว่าเด็กมันยั่วยวน(จริง) คุณสามีตะโกนด่าตอบมาว่า “ใครก็อยากจะมีชู้กับเด็กทั้งนั้นแหละ แต่คุณต้องมีความยับยั้งชั่งใจ” – คือมดติดใจว่า มดในฐานะที่อายุก็เลยเลขสามมาแล้ว แต่งงานแล้ว และมีสามีเป็นของตัวเองแล้ว อยากมีชู้กับเด็กหรือคนที่อายุน้อยกว่ารึเปล่า?

มดไม่เคยเข้าใจเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งหน้าตาถือว่าไม่หล่อ ไม่ดึงดูดใจอะไร ออกจะหน้าแก่เลยวัยไปเยอะด้วยซ้ำ เพื่อนคนนี้มีสาว ๆ ซึ่งอายุน้อยกว่ามากเป็นแฟนผลัดหน้าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา จนเราไม่แน่ใจว่าเด็กสาวเหล่านั้นเข้ามาหลอกให้เพื่อนเราซื้อของแพง ๆ ให้รึเปล่า พอเอ่ยปากถามเพื่อนไป ก็ได้คำตอบมาว่า “รู้เค้าหลอก แต่เต็มใจให้หลอก เพราะการมีเด็กสาว ๆ อยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลามันมีความสุขดี แม้จะเป็นความสุขราคาแพงก็ตาม” ฟังแล้วมดก็ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกนั้นซักที ไม่เข้าใจว่า มันมีความสุขตรงไหนกับการหลอกตัวเอง แต่ก็พอเข้าใจว่า เวลาเด็กมันอ้อนมันน่ารักน่าฟัดดี

กลับมาประเด็น “อยากมีชู้กับเด็กหรือคนที่อายุน้อยกว่ารึเปล่า?” ในวัยนี้มดไม่อาจตอบคำถามนี้ได้เต็มปาก ถ้าเป็นเมื่อตอนอายุยี่สิบต้น ๆ ตอนที่มองโลกในสายตาของคนวัยยี่สิบ ก็อาจจะตอบชัด ๆ แบบไม่ต้องคิดว่าไม่อยากแม้แต่จะคิดมีชู้หรือนอกใจ – ต้องยอมรับว่าช่วงห้าปีหลังมานี้ มดได้มีโอกาสหวั่นไหวไปกับอารมณ์โหยหาความตื่นเต้นในยามแรกรักไปบ้างประปราย แต่ก็อย่างที่ตัวละครในหนังพูด “เราต้องมีความยับยั้งชั่งใจ” ยิ่งรู้จักตัวเองดีเท่าไหร่ ยิ่งจัดการตัวเองได้ดีมากเท่านั้น

สำหรับมด ถ้ามันผ่านเข้ามาก็แค่เปิดหน้าต่างออกไปทักทาย แต่อย่าได้เปิดประตูเด็ดขาด – อารมณ์พวกนี้มันผ่านมา แล้วก็ผ่านไป แต่ถ้าไปดึงเข้ามาในชีวิตเมื่อไหร่ มันก็คือหายนะที่จะทำลายทุกอย่างที่เรามีลงไปทันที – นึกถึงเพลง “เผลอ”  ตรงท่อนที่ว่า  ”ฉันเผลอ ไม่ได้แปลว่ารักสักหน่อย” มันเป็นเพลงเก่านานมาแล้ว ตอนที่ฟังก็ได้แต่สรรเสริญคนแต่งไปว่า อุตส่าห์แต่งเพลงแถกไถไปได้นะ แค่เผลอนี่ก็ชั่วพอแล้ว ลองคนเราเผลอบ่อย ๆ มันก็เหมือนเดินเข้าไปใกล้ปากเหวเข้าไปทุกที่น่ะแหละ

แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว มนุษย์มันก็มี”เผลอ”กันได้เหมือนกัน

Mod-x

Share on Facebook

This entry was posted on Sunday, November 25th, 2007 at 3:57 pm and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.