เขาพลิกตัวกลับไปกลับมาเป็นครั้งที่หก เรื่องเมื่อเย็นก่อกวนให้ใจปั่นป่วน แม้เปลือกตาจะปิด แต่ประสาทสัมผัสกลับสว่างโล่ง เขาไม่คิดว่าเรื่องมันจะเลยเถิดมาถึงขนาดนี้ แม้จะอดยอมรับกับตัวเองไม่ได้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นคือสิ่งที่เขาฝันถึงอยู่บ่อย ๆ 

เธอพลิกตัวกลับไปกลับมาเป็นครั้งที่หก เรื่องเมื่อเย็นทำให้เธอกลัดกลุ้ม แม้คนนอนง่ายอย่างเธอยังไม่สามารถปิดเปลือกตาลงได้ ปณิธานที่เธอตั้งมั่นไว้ มันพังทลายง่ายดายดุจปราสาททรายถูกคลื่นกระแทกเบา ๆ 

เรื่องเมื่อเย็นเกิดขึ้นเพราะเรื่องของเมื่อสามเดือนที่แล้ว สายตาของเขาและเธอเกิดเดินทางมาปะทะกันโดยไม่ได้นัดหมายในงานเลี้ยงบริษัทใหญ่ที่มีบริษัทลูกนับสิบของเย็นวันหนึ่ง เธอบอกตัวเองไม่ได้ว่าบางสิ่งบางอย่างในประกายตาของเขาคืออะไร และหมายถึงอะไร แต่เธอรู้ได้ว่ามันทำให้หัวใจเธอเต้นไม่ปกตินับแต่นั้น ส่วนเขาก็บอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าข้อความที่เธอสื่อสารผ่านสายตาคือคำว่าอะไร แต่เขารู้แน่ชัดว่าเขาเข้าใจ 

เธอและเขาผลัดกันรุกและรับในเกมส์ไล่ล่าความสัมพันธ์ เขารู้ว่าเมื่อไหร่ควรผ่อน และเธอรู้ว่าเมื่อไหร่ควรดึง ตื่นเต้นในการไม่รู้ และคาดเดา สดชื่น อิ่มเอม เมื่อได้อย่างใจ สับสน งุนงง เมื่อไม่ได้อย่างที่หวัง  น่าแปลกที่ตลอดสามเดือนเธอและเขาเล่นอยู่ในเกมส์โดยไม่ได้พบปะพูดคุยกัน ทุกอย่างผ่านสื่อสารอิเล็คโทรนิคทั้งสิ้น 

แต่เมื่อเขาข้ามเส้นนั้นมา เรื่องเมื่อเย็นจึงได้เกิดขึ้น “ไปทานข้าวกันนะ” นั่นคือประโยคที่พาเอาโรคนอนไม่หลับมาให้ทั้งเธอและเขาในคืนนี้

เธอตั้งใจไว้ว่า หากจะคงความสัมพันธ์แบบนี้ไว้ ต้องไม่พบกัน เขาคิดเสมอว่าหากได้เจอกัน ความสัมพันธ์คงเปลี่ยนไป แต่เมื่อใครคนหนึ่งยื่นไม้มาให้ ใครอีกคนกลับรีบตระครุบโดยลืมไตร่ตรอง ต่างพากันเดินข้ามสะพานบนแม่น้ำแห่งความสัมพันธ์อันเชี่ยวกราก 

และแม้เมื่อได้พบกัน เพียงชั่วขณะเดียว เธอและเขาต่างกระโจนเข้าหากันดุจดั่งหิวกระหายซึ่งกันและกันมาเนิ่นนาน ริมฝีปากที่แลกรสชาติซ่านลิ้นคือสิ่งที่เคยต่างถวิลหา อ้อมกอดที่เคยสงสัยบัดนี้ชัดเจนเกินกว่าจะนึกบรรยาย การกระทำทุกอย่างดำเนินไปปราศจากคำพูด เธอเคยบอกเขาว่า “คำพูด คือสิ่งที่จะลดทอนความรู้สึกต่าง ๆ ให้น้อยลง” และเขาไม่เคยตั้งคำถามในคำนั้นของเธอ 

แม้เมื่อพายุแห่งราคะสงบลง เธอและเขาเพียงแค่แลกรอยยิ้มและสายตาให้แก่กัน และเอ่ยเพียงคำอำลา เธอไม่แน่ใจว่าเขาเข้าใจหรือไม่ ส่วนเขาก็ไม่เคยคิดถามถึงเรื่องที่ยังมาไม่ถึง

เขาและเธอยังคงนอนพลิกตัวกลับไปกลับมา และไม่มีทีท่าว่าจะหลับ ต่างตกอยู่ในห้วงความคิดของตน ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วที่ใครบางคนบอกว่า “ในความเงียบมีเสียงมากมาย” นั้นหมายถึงอะไร ส่วนเขาผลุดลุกขึ้นมา เปิดคอมพิวเตอร์ และเริ่มพิมพ์บทความนี้

….
Mod-x
ป.ล. เขียนไว้นานหลายเดือนแล้ว เขียนเสร็จก็เชื่อทฤษฎี “การบำบัดด้วยการเขียน” ทันที

Share on Facebook

This entry was posted on Tuesday, December 22nd, 2009 at 2:12 pm and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.