มดเพิ่งได้คุยกับคนเคยคุ้นไปไม่นาน เขาคนนั้นที่ชื่อเดียวกันกับมด บอกมดว่า “ความลับไม่มีในโลก” เพราะอย่างน้อยเจ้าของความลับก็ต้องรู้ว่ามันมีอยู่ – ตัวมดเองไม่แน่ใจว่า “ความลับ” คืออะไรกันแน่ เพราะบางที ความลับก็คือ เรื่องที่เราอยากปกปิดไว้ ไม่ให้ใครมาสอดส่ายรู้เห็น แต่บางที ความลับกับเป็นเรื่องที่เราไม่ได้พูดออกไป แล้วใครบางคนมารู้ทีหลัง ก็กล่าวหาว่า เรามี “ความลับ”

มดเคยสูบบุหรี่ และยังสูบบ้างบางครั้ง ใครบางคนผ่านมาเจอ กลับบอกว่า แหมที่แท้ก็สูบบุหรี่ แอบซะมิดเลยนะ

มดชอบเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องทำอาหาร กลับไปเมืองไทยยังไปเข้าคอร์สสอนทำเบเกอรี่ อยู่บ้านก็หัดทำนู่นนี่ไปตามเรื่อง ใครบางคนผ่านมาเห็น ก็เปรยว่า ฮั่นแน่ ทำกับข้าวเก่งก็ไม่บอก ปิดเงียบเลยนะ

มดชอบงานฝีมือ ประดิษฐ์ประดอย เรื่องเย็บปักถักร้อย ทำมาตั้งแต่เด็ก ใครบางคนผ่านมาเห็น และคิดว่ามันไม่เหมาะไม่เข้ากับบุคลิค พอเห็นถึงกับตกใจ อุทานว่า ไม่เห็นเคยบอกเลยว่าชอบงานพวกนี้

มดกลับไปเมืองไทยทีไร นัดกินข้าวกับคนรักเก่า ๆ เป็นประจำ ใครบางคนรู้เข้า กระซิบกระซาบว่า ฮั่นแน่ แอบมาลอบพบกับกิ๊กเก่า ระวังโดนจับได้นะ

เรื่องประมาณอย่างนี้แหละ ซึ่งมดคิดว่ามันไม่ใช่ “ความลับ” แต่บางคนกลับเห็นตรงข้าม คิดว่าเราปิดบังบางอย่างมาโดยตลอด ทั้งที่ความจริงแล้ว ไม่ใช่ความผิดของมดซะหน่อย ที่เขาเหล่านั้นไม่ได้ทำความรู้จักกับเรามากพอ

ตอนที่มดอ่านนิยายน้ำเน่าฝรั่งเรื่อง Do you have a secret? ของเจ๊ Sophie Kinsella นางเอกของเรื่องเธอมีความลับที่ไม่อยากจะบอกใครอยู่หลายข้อ ระหว่างที่อ่าน มดก็นึก ๆ อยู่ว่า อันตัวเรานี้มีความลับแบบเจ้าหล่อนบ้างรึเปล่าน้อออ แล้วก็เข้าข้างตัวเองว่าไม่มี๊ ไม่มี จนพออ่านไปเรื่อย ๆ เพื่อนรักนางเอกก็คิดอย่างเดียวกับมด ว่าเธอนั้นไม่มีความลับหรอก นางเอกก็เลยบอกว่า อ๋อเหรอ งั้นชั้นบอกหนุ่มข้างห้องนะว่าเธอแอบเอาเขาไปฝัน – เท่านั้นแหละเพื่อนสาวร้องจ๊าก เข้าใจคำว่า “ความลับ” ได้ทันที

ซึ่งถ้าเรื่องแบบนี้มดก็พอมีบ้าง คือ “ความลับ” ที่ไม่ได้เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย แต่ก็เป็นเรื่องที่อาย ๆ หรือไม่ค่อยอยากจะไปนั่งพูดให้ใครเอาไปเมาท์ต่อ เช่น

- มดไม่ชอบอาบน้ำตอนเย็น ยกเว้นอากาศร้อนจัด ๆ
- มดชอบบอกคนอื่นว่าเป็นคนมีระเบียบ แต่บางทีก็ปล่อยห้องรกเป็นเดือนได้โดยไม่สนใจไยดี
- มดโคตรจะขี้เหงา แต่ชอบบอกคนอื่นว่า โอ๊ย ไม่มีเวลาจะเหงาหรอกค่ะ
ฯลฯ

ตัวอย่างพวกนี้เป็น “ความลับ” เล็ก ๆ ที่ถ้าจะโดนเอาไป Black mail ก็ไม่ได้เสียหายหลายแสนอะไร แต่อาจจะเสียหน้านิดหน่อย ส่วน “ความลับ” ที่เป็นเรื่องลับจริง ๆ แบบที่ว่าถ้าใครรู้เข้าก็เหมือนแอบยื่นหน้าเข้ามาส่องในสมองเรา เรื่องแบบนี้มดก็มีซ่อนไว้เหมือนกันนะ ถ้าจะให้เขียนบอกไปตรงนี้มันก็จะผิดหลัก “ความลับ” เสียเปล่า ๆ

เรื่องของ ความลับ ก็ต้องปล่อยให้มันเป็น ความลับ ต่อไป
Mod-x

Share on Facebook

This entry was posted on Tuesday, July 21st, 2009 at 4:35 pm and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.