ยูกิโอะ ยามาดะ ทำให้ค่ำคืนที่ควรจะน่าเบื่อหน่ายชวนหลับของวันเสาร์ที่แล้ว เร้าใจ คึกคัก และสดใสขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ และแน่นอนว่าทุกบ้านที่อยู่ในเหตุการณ์ของคืนนั้น จะต้องกลับไปพูดถึงความพิเศษของชายหนุ่มอายุ 27 ปีจากดินแดนซากุระผู้นี้ ไม่ใช่ว่ายูกิโอะ จะหล่อเหลาปานเทพบุตร มีนัยตาชวนฝัน หรือมีคารมคมคายเป็นเลิศ ยูกิโอะเป็นชายหนุ่มญี่ปุ่นหน้าตาญี่ปุ่น ๆ แบบที่ถ้าเดินผ่านแล้วไม่ต้องเหลียวหลัง และลืมหน้าไปได้เลย สิ่งที่ทำให้ยูกิโอะพิเศษในคืนนั้น เป็นเพราะไม้ที่เค้าถืออยู่ในมือ มันคือคทาวิเศษ!

เดือนที่แล้ว เราได้รับโทรศํพท์จากเอ็ดดี้ ผู้เป็นบิดาของสเตฟาน ซึ่งต่อไปนี้จะเรียกว่า “คุณพ่อ” ได้โทรมาเชิญเราสองคนไปในงานคอนเสิร์ตประจำหมู่บ้าน เรารู้กันอยู่แล้วว่า คุณพ่อเป็นสมาชิกของวงดนตรีประเภทเครื่องเป่ามาตั้งแต่สมัยหนุ่ม ๆ วงดนตรีกลุ่มนี้มีสมาชิกประมาณ 30 กว่าคน 80% เป็นประเภทเครื่องเป่าทองเหลือง เล็กบ้างใหญ่บ้าง ไม่รู้ว่าแต่ละชนิดเรียกว่าอะไรรู้แต่ว่า เครื่องเป่าของพ่อเรียกทรัมเป็ต (Trumpet) และมีสมาชิกอีก 2-3 คนตีกลอง และนิ้งหน่อง สเตฟานให้คำจำกัดความของวงดนตรีนี้ว่า Farmer Music Band  เพราะ 70% ของนักดนตรีเป็น Farmer และที่เหลือเป็นลูกสาว-ลูกชายของ Farmer สมาชิกส่วนใหญ่อายุอยู่ระหว่าง 30-60 ปี และส่วนน้อย 15-29 ปี วงดนตรีกลุ่มนี้มีชื่อว่า “Thurtal” อ่านว่า ทัวร์ทาล

นักดนตรีกลุ่มนี้มักจะไปเล่นให้กับงานสำคัญในโบสถ์ หรืองานเล็ก ๆ ของหมู่บ้าน และจะจัดคอนเสิร์ตเพื่อความบันเทิงเริงใจ(ของตนเอง) ปีละ 1 ครั้ง โดยลากคนที่บ้านของตนเองมานั่ง(ทน)ฟัง เพลงที่เล่นส่วนใหญ่ ถ้าไม่เป็นเพลงมาร์ชสไตล์สวิสต่างจังหวัด ก็จะเป็นเพลงช้าสไตล์สวิสบ้านอก มันเป็นเพลงเฉพาะกลุ่มมาก ๆ ที่มดได้ฟังครั้งเดียวก็ไม่อยากจะถูกต้อนไปนั่งฟังอีก

ยูกิโอะ ยามาดะ ได้ปรากฎตัวขึ้นเมื่อฤดูใบไม้ร่วงปลายปี 2005 เค้าเป็นนักเรียนการดนตรีของโรงเรียนดนตรีที่ซูริค เดินทางมาเพื่อทำการสอนเครื่องเป่าให้กับสมาชิกหน้าใหม่ของวงทัวร์ทาล แรกเริ่มหลายคนไม่ค่อยให้ความน่าเชื่อถือกับยูกิโอะนัก เพราะสถานภาพนักเรียนและอายุที่ยังไม่ถึง 30 ดีทั้งยังเป็นชาวต่างชาติ แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพ ความอ่อนน้อมถ่อมตน และการเปิดใจเรียนรู้ภาษาพื้นถิ่น ทำให้ยูกิโอะกลายเป็นขวัญใจได้โดยไม่ยาก

และแล้ววันกำเนิดดวงดาวก็ปรากฎ เมื่อไวทยากรณ์ประจำวงที่เริ่มร่วงโรยเกิดอุบัติเหตุกระทันหันไม่สามารถมากำกับวงในงานสำคัญงานหนึ่ง ยูกิโอะได้เข้ามากู้สถานการณ์ โดยการอ่านโน้ตเพียงรอบเดียว แต่กำกับวงได้ออกมาดีอย่างที่ทุกคนในวงเห็นพ้องต้องกันว่าไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน  เดือนกรกฎาปีนี้ ยูกิโอะรับหน้าที่ไวทยากรณ์ประจำวงอย่างเป็นทางการ และกำกับดูแลคอนเสิร์ตประจำปีนี้อย่างเต็มตัว

เพลงแรกที่จบลงในคืนนั้น สร้างเสียงปรบมือยาวนานและยังไม่รวมถึงเสียงตระโกน “Bravo!” ลั่นระงม แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือความพิศวงของผู้ชมที่มีต่อนักไวทยากรณ์หนุ่มจากแดนอาทิตย์อุทัย ผู้ซึ่งสร้างภาพการกำกับดนตรีอีกแบบให้กับสายตาชาวบ้าน(นอก)  ยูกิโอะนอกจากจะดึงวิญญาณของนักดนตรีออกมาแล้ว เค้ายังดึงจิตวิญญาณของตัวเองออกมาพร้อม ๆ กันด้วย ไม้คทาที่อยู่ในมือไม่ได้แค่วาดขึ้น ๆ ลง ๆ เท่านั้น หากมีจังหวะจะโคน กระแทกกระทั้นและนุ่มนวล ยิ่งดนตรีมีพลังเท่าไหร่ ยูกิโอะจะเติมมันให้เป็นสองเท่าด้วยท่าทางการกำกับของเค้า และด้วยไม้วิเศษนั้น

ค่ำคืนนั้นจบลงด้วยความรู้สึกของการได้เสพดนตรีดี ๆ จากมืออาชีพ(ทั้งคนเล่นและคนกำกับ) เสียงแซ่ซ้อง เสียงชื่นชม เสียงแห่งความปลาบปลื้มยินดี ไม่น่าเชื่อว่า วงเครื่องเป่า จะสามารถเล่นดนตรีคลาสิคได้เร้าใจขนาดนี้ มดไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านดนตรี (ไม่ว่าจะประเภทไหนก็ตาม) จึงบอกได้ไม่แน่ชัดว่า นี่เป็นดนตรีที่ดีอย่างไร รู้แต่ว่าดีแน่ ๆ  เพราะไม่อยากให้สิ้นสุด และอยากฟังต่อไม่รู้จบ

ขอบคุณวงทัวร์ทาลและยูกิโอะ ยามาดะสำหรับค่ำคืนที่แสนดี

Mod-x 

Share on Facebook

This entry was posted on Tuesday, November 6th, 2007 at 2:36 am and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.