หลายครั้งคณะทัวร์ที่มา แม้ต่างคณะกันแต่มักจะถามคำถามเดียวกันว่า “เบื่อไหม ที่ต้องไปที่เดิม ๆ วนเวียนอยู่แต่อย่างนี้” มดทำงานแบบนี้จะเข้าปีที่ 6 อยู่แล้ว  จะให้ยิ้มละไมแล้วบอกว่า “ไม่เบื่อหรอกค่ะ” เหรอ?  มดไม่ใช่นางงามนะ ไม่ต้องรักษาภาพพจน์หรอก ส่วนใหญ่ก็บอกไปตรง ๆ ว่า “เบื่อค่ะพี่ เบื่อมาก จะอ้วกออกมาเป็นภูเขาอยู่แล้ว” แต่ในความเบื่อ มันก็มีเรื่องที่ไม่เบื่ออยู่ด้วยนะ

แม้จะต้องไปแต่ที่เดิม ๆ แต่เราก็จะมีคนใหม่ ๆ ไปกับเราเสมอ แต่ละคนมีประสบการณ์ชีวิตไม่เหมือนกัน ภูเขาลูกเดียวกัน ความคิดเห็นจึงแตกต่างออกไปเสมอ นั่นล่ะทำให้มดไม่เบื่อ แม้มดจะรู้อยู่แล้วว่า การเดินทาง 2 ชั่วโมงเพื่อขึ้นไปชมธารน้ำแข็งที่งดงามปานสวรรค์นั้นเป็นอย่างไร แต่ก็ต้องลุ้นไปซะทุกทีว่า คนอื่น ๆ จะรู้สึกว่ามันงามเหมือนเราไหม

การได้พบคนใหม่ ๆ แต่ละคนมีความคิดและการมองโลกในแต่ละแบบ ทำให้เราเข้าใจอะไรมากขึ้น และก็ยอมรับกับความต่างของมนุษย์ได้มากขึ้น คนที่เดินทางบ่อยบางคนไม่เคยประทับใจกับภาพตรงหน้าได้เลย เพราะคอยแต่จะเปรียบเทียบกับสิ่งที่เคยเห็นมาก่อนอยู่ร่ำไป มดทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่หวังว่า วันหนึ่งเขาคงจะหยุดพักความคิดนั้น และเสพความสวยงามเบื้องหน้าที่ตาเห็นบ้าง

แต่คนที่เดินทางบ่อยบางคนก็ทำให้มดได้เรียนรู้ว่า การเดินทางเปิดโลกทัศน์ให้กับมนุษย์ได้อย่างไร ถึงอย่างนั้นก็ตาม คนบางคนเพิ่งเดินทางออกจากประเทศเป็นครั้งแรก ก็ทำให้มดรู้ว่าทัศนในการมองโลก ก็ไม่ได้จำเป็นต้องมาจากการเดินทางแต่อย่างใด

มดได้เจอคนหลากหลาย ได้เจอพ่อแม่ที่แทบจะป้อนทุกสิ่งทุกอย่างให้ลูก พ่อแม่ที่คิดแทนลูกทุกอย่างแต่บอกว่าให้อิสระในการคิด ได้เจอคนที่โอบอ้อม ได้เจอคนที่เห็นแก่ตัวแบบไม่รู้ตัว ได้เจอคนที่คิดว่าการเอาเปรียบคือฉลาด ได้เจอคนที่อยากให้มากกว่าอยากรับ คนที่มาเพื่อสร้างความสุข และคนที่มาเพื่อตวงความสุขโดยไม่ได้คิดแม้แต่จะสร้าง ได้เจอคนที่มองโลกในแง่ดี ได้เจอคนที่มองโลกในแง่ของความเป็นจริง ได้เจอคนที่เอาจริงเอาจังกับทุก ๆ เรื่อง ได้เจอคนที่หลงรูปตัวเองอย่างหัวปักหัวปำ ฯ เหล่านี้ทำให้มดไม่เบื่อและยังคงพาตัวเองไปในที่เดิม ๆ ได้ทุกครั้งไป

ถ้ามดเป็นนักประพันธ์มือหนึ่ง ป่านนี้คลังข้อมูลของมนุษย์ที่จะนำไปรังสรรค์งานเขียนคงเต็มตะกร้า แต่เนื่องจากมดเป็นเพียงกระท่อมน้อยกลางป่า เป็นเพียงที่พักอาศัยยามเหนื่อยล้าของคนเดินทาง สิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามา ไม่ว่าจะสร้างความสุขหฤหรรษ์ หรือทุกข์ระทมใจ มดก็ปล่อยให้มันผ่านไปเพียงข้ามคืน

การได้เห็นคนหลากรูปแบบมากมาย ทำให้มดใจเย็นขึ้น ทำความเข้าใจได้มากขึ้น และเลิกตั้งคำถามว่า ทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น เพราะรู้ว่า ไม่ว่าคนอื่นจะคิด หรือทำอย่างไร ก็ไม่เท่ากับเราคิดและทำอย่างไร

มดเลือกที่จะคิดดี เพื่อให้ตัวเองมีความสุข

Mod-x

Share on Facebook

This entry was posted on Friday, July 11th, 2008 at 9:56 am and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.