ไอ้การเป็นคนคอยวิพากวิจารณ์คนอื่น (หรือพูดแบบไม่อ้อมก็คือ “จับผิด”)  นี่มันง่ายกว่าการทำเองเยอะ วิจารณ์ไม่พอ ยังมีการเสนอแนะแนวทาง ทำไมไม่ทำอย่างนั้น ทำไมทำอย่างนี้ ไอ้นั่นไม่ดี ไอ้นี่ไม่ถูก  โอ๊ย! ถ้าเป็นเราไม่ทำแบบนั้นหรอก ทำแบบนั้นมันจะไปดีได้ไง ฯลฯ สารพัดจะเห็นว่าสิ่งที่คนอื่นทำนั้นมีข้อเสีย มีข้อบกพร่องต้องแก้ไข จะว่าไปแล้วการวิจารณ์คนอื่นก็คือการยกหางตัวเองนั่นแหละ

เพราะการวิจารณ์มักจะมาคู่การแนะนำเสมอ และการแนะนำจะมาจากใครถ้าไม่ใช่มาจากตัวผู้วิจารณ์เอง ต้องยอมรับความจริงว่า เมื่อไหร่ที่เรานึกวิจารณ์ใคร เราก็มักจะเอามาเปรียบเทียบกับตัวเรา ซึ่งเกือบทุกครั้งไปตัวเรามักจะดีกว่าคนอื่น เลิศกว่าคนอื่นเสมอ (เราจะไม่วิจารณ์คนอื่นที่ดีกว่าเราเพราะจริง ๆ แล้วเรากำลังหาโอกาสยกยอตัวเอง)

มดไม่ได้ของขึ้นเพราะถูกคนอื่นวิจารณ์ แต่มดกำลังวิจารณ์ตัวเองที่ชอบวิจารณ์คนอื่นทั้งต่อหน้าและในใจ มดเริ่มจับผิดตัวเองได้แล้วว่า ชอบยกยอตัวเอง ยิ่งนานวันก็ยิ่งทำได้แนบเนียนขึ้นทุกครั้งที่ได้ทำการวิจารณ์ออกไป ไม่ใช่การพูดง่าย ๆ ว่า – อ้าว ทำไมไม่ทำอย่างนั้นล่ะคะ เป็นมดนะ มดจะทำแบบนี้ แบบนั้น บลา บลา บลา – แต่จะมีการพูดซับซ้อน ซ่อนเร้น มีความหมายแฝงชั้นสองชั้น แต่ผลออกมาก็คือ คนอื่นนั้นทำไม่ดี ไม่ถูก แต่มดนี้ทำหรือเคยทำดีกว่า เลิศกว่าหลายขุม

ยิ่งอยู่ในตำแหน่งที่พูดอะไรแล้วคนจะให้ความเชื่อถือ หรือเป็นคนที่ควรจะพูดอะไรแล้วน่าเชื่อถือ ยิ่งสามารถยกย่องเทิดทูนตัวเองได้ง่ายขึ้น ต่อให้สิ่งที่เราวิจารณ์เป็นสิ่งที่เราไม่เคยเป็น ไม่เคยทำมาก่อน ก็ยังอุตส่าห์ไปเสนอแนะ สอดความคิดเห็นว่า “ถ้า” เป็นเรา มันน่าจะดีกว่านี้ ด้วยเหตุผลที่ว่า เราเก่งกว่า เราฉลาดกว่า ล้ำเลิศกว่า

พอจับผิดตัวเองได้แบบนี้ มดก็เลือกที่จะวิจารณ์คนอื่นให้น้อยลง (ทั้งต่อหน้า และในใจ) ยิ่งโดยเฉพาะในกรณีที่เราเองไม่มีประสบการณ์ หรือไม่เคยทำเรื่องนั้น ๆ มาก่อน การฟังหรือคอยจับผิดตัวเองช่วยให้เราได้เรียนรู้ตัวเองมากขึ้น เรียนรู้ที่จะเปิดใจยอมรับคนอื่น และทางเลือกอื่น ๆ บนโลก ไม่จำเป็นว่า ผลลัพธ์ของ 2 จะต้องเป็น 1+1 เท่านั้น ยังมีอีกหลายวิธีที่จะทำให้ได้เลข 2 ออกมา

ตอนนี้หางมดไม่ค่อยสูงเหมือนเดิม และจะพยายามทำให้มันตกลงมาอยู่ในที่ของมันโดยเร็ววัน

Mod-x

Share on Facebook

This entry was posted on Saturday, April 12th, 2008 at 9:36 am and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.