Mar 23

ในซีรี่ย์ Criminal Minds ตอน “Scared to Death” เป็นตอนที่เกี่ยวกับ จิตแพทย์ผู้ผันตัวเองเป็นนักฆ่าต่อเนื่อง โดยการใช้ความกลัวของคนไข้เป็นเครื่องมือ ในเรื่องนั้นจะมีเหยื่อผู้มีความกลัวชนิดต่าง ๆ เช่น กลัวที่แคบ กลัวน้ำ กลัวการอยู่ในถ้ำเพราะแผ่นดินจะหล่นทับ วิธีรักษาในตอนแรกของคุณจิตแพทย์หน้าซื่อก็คือ ค่อย ๆ ให้คนไข้พูดถึงความกลัวนั้นออกมา – ยอมรับมัน และต้องการที่จะเอาชนะโดยการเผชิญหน้า

ยกตัวอย่างเช่น หญิงสาวผู้กลัวการอยู่ในที่แคบ คุณพี่จิตแพทย์ก็สร้างกล่องเล็ก ๆ คล้ายโลงศพติดกระจกด้านบน แล้วให้คุณน้องผู้หญิงลงไปนอนอยู่ในนั้น โดยมีการจับเวลาและควบคุมอยู่ใกล้ ๆ – ถ้าข้ามเรื่องที่ว่าคุณพี่จิตแพทย์ปล่อยให้คุณน้องตายในโลงนั้นเพราะขาดอากาศ ก็ถือว่าเป็นวิธีการรักษาที่ตรงจุดเลยทีเดียว

Eleanor Roosevelt กล่าวไว้ว่า “You gain strength, courage, and confidence by every experience in which you really stop to look fear in the face. You must do the thing which you think you cannot do.” — คุณสามารถสร้างความแข็งแรง, ความกล้า, ความมั่นใจ ได้ในทุก ๆ ประสบการณ์ที่คุณชนะความกลัว – คุณต้องทำในสิ่งที่คุณคิดว่าไม่สามารถทำได้. (ประโยคคมปิดท้ายตอน Scared to Death)

ถ้าไม่นับเรื่องกลัวแมลงสาบ ปลวก หนอน สัตว์ที่น่าขยะแขยงทั้งหลาย มดว่ามดเรียนรู้วิธีการชนะความกลัวอย่างถูกต้องมาตลอดเลยทีเดียว – ตอนอายุสิบต้น ๆ สิ่งที่กลัวมากที่สุดก็คือการออกไปยืนรายงานหน้าชั้น ขาสั่น มือเย็น ตาพร่า และพูดรัว — เมื่อมันเกิดขึ้นหนึ่งครั้ง ก็ไม่อยากให้เกิดในครั้งต่อไป พยายามเลี่ยงขอเป็นคนเขียนรายงาน หาข้อมูล ตัดแปะ อะไรก็ได้ที่ไม่ต้องออกไปยืนหน้าห้อง แล้วอยู่ดี ๆ ก็มีความคิดขึ้นมาเองว่า ถ้ากลัวอยู่อย่างนั้น วิ่งหนีอยู่อย่างนี้ เราก็ไม่มีวันเข้าใจเลยว่า ทำไมเพื่อนคนอื่นถึงทำได้ และทำได้ดี .. เฮ่ย!! อายุเท่านั้นคิดได้แบบนั้นจริง ๆ เหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ!!

การเผชิญหน้ากับความกลัว ต้องใช้พลังมากมายจากภายใน ต่อให้มันเป็นเรื่องไร้สาระในสายตาของคนอื่นเพียงแค่ไหน แต่มันคือเรื่องยิ่งใหญ่เฉพาะตัวที่ใครก็ไม่สามารถเข้าใจได้นอกจากผู้กลัวเอง — คำพูดง่าย ๆ ว่า “เฮ้ย เรื่องแค่นี้เอง อย่าไปกลัวดิวะ ทำใจให้สบาย สูดหายใจให้ลึกๆ” เป็นคำพูดที่ไร้สาระ และไร้ซึ่งความเข้าใจ การเผชิญหน้ากับความกลัวว่ายากแล้ว แต่การเอาชนะความกลัวนั้นยากยิ่งกว่า มันต้องใช้ทักษะในการฝึกฝนอย่างค่อยเป็นค่อยไป และไม่ใช่ว่าชนะเพียงครั้งเดียว แล้วจะหมายถึงว่าครั้งต่อไปจะไม่พ่ายแพ้มัน สิ่งสำคัญคือเราต้องกล้าที่จะเผชิญหน้ากับมันทุก ๆ ครั้ง และอย่าท้อถ้าเราจะแพ้มันบ้าง เพราะในที่สุดแล้วเราจะชนะ — ความกลัวก็แค่ภาพลวงตาของจิตใจเราเอง

ขอทุกคนชนะความกลัวในใจตน
Mod-x

ป.ล. สำหรับประโยค “You must do the thing which you think you cannot do – คุณต้องทำในสิ่งที่คุณคิดว่าไม่สามารถทำได้” บางทีถ้าตีความผิด เราอาจจะไม่ได้แม้แต่ชนะความกลัว แต่อาจจะกลายเป็น “ดันทุรัง” ก็เป็นได้ ในบางครั้งเราก็ต้องยอมรับว่า เราไม่สามารถทำได้ทุกอย่าง ในโลกนี้มันก็มีเพียงแค่บางสิ่ง ที่เหมาะกับเราและไม่เหมาะกับเราเหมือนกันนะ

3 Responses to “FEAR”

  1. Alex Says:

    จริงๆก็ไม่รู้ว่าความกลัวจริงๆแล้วมันคืออะไรกันแน่ เพราะทุกครั้งที่เราผ่านมันได้ เราก็ไม่กลัว ก็เลยมานั่งคิดว่า ความกลัวมันก็น่าจะมาจากสมองของเราคิดไปเองว่ามันจะเกิดอย่างนี้ขึ้นมา มันจะมากัดเรา มันคงน่าเกลียด มันจะเละ มันจtอึดอัด ฯลฯ ซึ่งสิ่งต่างๆสมองมันจะสร้างภาพ จนเคมีในร่างกาย ก่อตัว และบังคับให้เกิดปฏิกิริยากับร่างกายขึ้น แต่ถ้าในมุมกลับกัน ถ้าเราไม่ต้องสร้างสรรค์ความคิดมากนัก ความกลัวน่าจะไม่เกิดน่ะ อย่างเช่นตอนที่กำลังเขียนความเห็นนี้ ก็พยายามไม่คิดว่าจะเขียนถูกหรือผิด หรือถูกใจใคร แต่อยากเขียน.. เลยไม่กลัวการถูกโต้แย้งหรือคัดค้าน ถือว่าเขียนสนุกๆให้กันเล่น สร้างบรรยากาศใน Blog ไงล่ะ..:)

  2. Mod-x Says:

    ถือว่าพี่เล็กข้ามผ่านเส้นของความกลัวแล้วค่ะ … ขอบคุณที่ไม่ “กลัว” ที่จะแวะมาทิ้งข้อความไว้นะคะ : )

  3. ป้าต้อม Says:

    :)

Leave a Reply