บล็อคของวันก่อนตั้งใจเขียนเรื่อง “เวลา” แล้วเขียนไปเขียนมาจบลงที่เรื่องการมีบุตรซะงั้น นักเขียนดัง ๆ กล่าวไว้ว่า -ให้เขียน ในเรื่องตัวเองอยากอ่าน- แต่มดเขียนในเรื่องที่ตัวเองอยากเขียนไปเสียนี่ บางทีมดก็รู้สึกว่ามันมหัศจรรย์จริง ๆ ก่อนเขียนมดมีความคิดมากมายอัดแบบเตรียมประทุอยู่เต็มสมอง คิดคร่าว ๆ ไว้แล้วว่าจะเริ่มด้วยประโยคอะไร ร้อยเรียงเรื่องแบบไหน แล้วไปจบที่ประโยคประมาณใด แต่พอเริ่มเอานิ้วมือทั้งสิบจรดลงไปที่คีย์บอร์ด โครงเรื่องที่วางไว้ก็ถูกเจ้าโจรห้าร้อยจากที่ไหนก็ไม่รู้บุกเข้ามาขโมยไปเสียฉิบ แล้วก็สาดความคิดอื่น ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่โดยเราไม่รู้ใส่เข้ามาแทน มันไหลรื่น เรื่อยริน ไปตามนิ้วที่ประพรมคีย์บอร์ด … เรื่อยไปจนมดไม่ทันตั้งตัว ก็เขียนจบในเรื่องที่เราไม่ได้คิดไว้เสียแล้ว .. มหัศจรรย์จริง ๆ

กลับเข้ามาเรื่องของ “เวลา” ดีกว่า เราจะข้ามเรื่อง -เวลา รักษาแผลใจให้คนอกหัก- ไปก็แล้วกันเพราะช่วงนี้ไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยจริง ๆ มดอยากพูดเรื่อง -เวลา และ ความเหมาะสม- มากกว่า มดนึกถึงผู้ชายที่เป็นที่หมายปองของเพื่อนร่วมรุ่น รวมไปถึงรุ่นพี่รุ่นน้องด้วยก็ได้ ในวัยเรียนผู้หญิงมากหน้า ทั้งสะสวย เริ่ด เชิด เก่ง มั่น ฯ เดินเรียงหน้ามาให้เลือก และชายหนุ่มนั้นก็เลือกสรรค์ด้วยความสำราญใจ แต่พอถึงเวลาในวันวัยหนึ่ง ชายหนุ่มคนนั้นก็เดินเข้าประตูวิวาห์ไปกับผู้หญิงที่เราเห็นว่า -เฮ้ย ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากูนี่หว่า-

ถ้ามีคนเอาไมค์ไปจ่อสัมภาษณ์ที่ปากของหนุ่มคนนั้น (ที่ยิ่งแก่ยิ่งหล่อและยิ่งเก่ง) พี่อาจตอบง่าย ๆ ว่า -มันถึงเวลาแล้วขรั่บ- อาจจะแค่นั้นก็เป็นได้ ผู้หญิงเก่ง ผู้หญิงสวยมากมายที่ผ่านเข้ามาทางชีวิตของพี่เค้า อาจจะใช่ หรือไม่ใช่ แต่ที่แน่ ๆ มันยังไม่ถึงเวลา … เรื่องแบบนี้อธิบายกันยาก และถ้าจะให้เข้าใจยิ่งยากกว่า

นักฟิสิกส์ชื่อดังอย่าง อัลเบิร์ตไอน์สไตน์ เคยบอกไว้ว่า -ทฤษฎีต่าง ๆ ที่กระพ้มเจอ นั่นก็เป็นเพราะว่า มีคนเก่ง ๆ คนอื่นเจอมาก่อน และกระพ้มบังเอิญ มองเห็นและไปจับมันมารวมกันเท่านั้นเอง ต่อให้กระพ้มไม่เจอ ก็ต้องมีคนอื่นเจอ เพราะมันถึงเวลาแล้ว- .. เอาล่ะ เราจะไม่พูดถึงเรื่องซุบซิบนินทาในหมู่วงนักฟิสิกส์ระดับโลกที่ว่ากันว่า ปู่ไอน์สไตน์ ไม่ได้เก่งที่สุดในช่วงนั้น หรือ ปู่ชอบขโมยความคิดของคนอื่น ฯ แต่ขอพูดถึงความแมน ที่ปู่ออกมายอมรับแบบถ่อมตัวว่า -ปู่ไม่ได้ค้นพบ แต่ปู่เจอ- ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์นั้นมียิบย่อย และนักคิดแต่ละคนก็พบเจอเรื่องมหัศจรรย์ของมันมากมาย หลายคนคิดจากธรรมชาติ หลายคนคิดจากคนเก่งคนก่อน ๆ และปู่ไอน์สไตน์คิดจากแนวความคิดของคนเก่งหลาย ๆ คนมารวมกัน ในวันที่วิทยาการก้าวหน้า และเครื่องมือตรวจสอบครบครัน แนวความคิดที่คนสมัยก่อนคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ก็เกิดเป็นไปได้เพราะมันถึงเวลา

เอาง่าย ๆ ว่า พี่น้องตระกูลไรท์(เกิด 1867/1871) ไม่ใช่ผู้ที่คิดค้นและให้กำเนิดเครื่องบินเป็นคนแรก ถ้าย้อนไปก่อนหน้านั้น ปู่ลีโอนาโด ดาวินชี่ (เกิด1452) เคยวาดโครงร่างและทฤษฎีความเป็นไปได้รวมทั้งทดลองการทำเครื่องบินมาก่อนแล้ว เพียงแต่ในสมัยนั้นวัสดุอุปกรณ์และเทคโนโลยียังไม่ถึงพร้อม ปู่ดาวินชีแทนที่จะได้รับเสียงปรบมือ โห่ร้อง ก็ได้เสียงหัวเราะเยาะกลับไปแทน เผลอ ๆ อาจจะมีคนค่อนขอดว่า “สติเฟื่อง” ก็เป็นได้ .. เพียงไม่กี่ร้อยปีต่อมา สิ่งที่เป็นปัญหาใหญ่ของปู่ดาวินชีก็คือ “ความหนัก” ได้ถูกแก้ไข และพี่น้องตระกูลไรท์ติดปีกให้มนุษย์ได้สำเร็จ ความคิด-ความฝันของคนที่อาจถูกมองว่าสติเฟื่องได้กลายมาเป็นความจริง นอกจากสติปัญญาแล้วก็ต้องบอกว่ามันถึงเวลาแล้วด้วยเช่นกัน

เมื่ออาทิตย์ก่อนนู้นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งจัดงาน Ignite Thailand ขึ้นมาเพื่อช่วยกัน “ปลุกพลังบวก เปลี่ยนประเทศไทย” มีนักคิดนักวิชาการมาร่วมแสดงความคิดเห็นเป็นสิบ ๆ คน แต่ที่เรียกเสียงชื่นชมกล่าวขานได้ดังกระฉ่อนเห็นจะเป็น การแสดงภาพของคุณทรงกลด บางยี่ขัน นักเขียนและบ.กนิตยสาร aday ที่กล่าวถึงเวลาได้เหมาะสม

มดนึกถึงเรื่องเวลาและความเหมาะสม ก็เพราะอยู่ดี ๆ มดก็นึกถึงว่าเรื่องบางเรื่อง ถ้าเราทำอะไรมันไม่ได้แล้ว ก็จำเป็นต้องอดทน และ รอคอย ไม่ได้หมายความว่า ทิ้งมันไป และ ปล่อยไปตามยถากรรม เพียงแต่ต้อง -อดทนและรอคอย- ให้ถึงเวลาของมัน

—–
Mod-x

Share on Facebook

This entry was posted on Wednesday, June 23rd, 2010 at 6:45 am and is filed under Article. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.